/ از: ابوسعید محمدبن مصطفی بن عثمان خادمی قونوی صوفی نقشبندی
، تاریخ کتابت: اواخر قرن ۱۲ یا اوایل قرن ۱۳ق.
۲ برگ (۴۶ الف - ۴۷ب)؛ ۲۷ سطر
؛خشتی.
1
2
بسمله، الحمدلله وحده و الصلوه علی من لا نبی بعده مع من تبعه جمعه و فرده و بعد فشرایط النقشبندیه الاعتقاد الصحیح اولا و التوبه الصادقه و الاتحلال مع ارباب الحقوق و رد المظالم و استرضاء الخصوم و التقید باعلی الالتزام بالسنه و الدقه علی العمل باصح الشرعیه و الاهتمام علی المجانبه من کل المنکرات و المبتدعات و اعزیمه علی التباعد من کل الهوی و المذمومات...
... فهذا هو المقصد الاقصی و المسند الاعلی و المقام الاسنی و الحاله الحسنی الموجبه للزیاده فی الدنیا... اللهم اجعلنا من الذین افنوا وجودهم فی استغراق انوار الجمال و الجلال دون المحبوسین فی ضیق البال و حضیض القال بحرمه جاه حبیبک صلی الله علیه و اله و سلم و علی جمیع اصحابه اجمعین الی یومالدین و سلام جمیع الانبیاء المرسلین و الحمدلله رب العالمین؛ تمت الرساله الخادمیه بعون من له اللطف و العنایه فی البدایه و النهایه.
نام کاتب و محل کتابت نامعلوم است.
نوع خط:
تزئینات متن:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نسخ تحریری مایل به نستعلیق.
عناوین و نشانیها مشکی؛ اندازه متن: ۵/۱۶*۵/۹ سم.
فرنگی نخودی نازک.
میشن یک لایی قهوهای روشن با عطف تیماج قهوهای تیره.
4
1
2
به نظر میرسد این رساله از نسخ نادره بوده باشد، در سرچشمهها (منابع) و فهرستهای در دسترس نسخه دیگری از آن مورد شناسایی نگردید.
در آغازین برگ این مجموعه، نام برخی رسالههای این مجموعه نفیس و نیز یک بیت شعر به فارسی: گل نرگس نکو باشد به دیدن - و لکن تلخ باشد در چشیدن.
این نسخه در حاشیه تصحیح گردیده و حاشیهنویسی مختصری به عربی و ترکی با لهجه عثمانی دارد.
1
تملک حسین حلمی بن محمود طربزونی با مهر گرد کوچک «من له عقل سلیم... حسین ۱۲۹۰» آمده است.
ماخذ فهرست: جلد ۲/۴۰، صفحه ۳۴۶-۳۴۷.
از این رساله در کتابخانههای ترکیه و قبرس نسخههایی در برخی مصادر کتابشناسی گزارش گردیده است. ناگفته نماند که درویش احمد طرابزونی نقشبندی مشهور به کوسج به ترجمه و شرح این رساله به زبان ترکی عثمانی، همت گمارده است و نسخهای از آن در کتابخانه عثمان ارکین (ضمن کتابخاه بلدیه) در استانبول نگهداری میگردد.
رسالهای کوتاه در بیان آداب طریقت نقشبندیه که که در آن تفسیر برخی آیات و شرح برخی روایات نبوی (ص)، بر مذاق صوفیه تاویل گردیده است. در این اثر، دو طریق از طرق صوفیه مورد تاکید قرار گرفته است: «الاول و هو الاقرب و الاسهل فی حصول المقصود بان یلتصق اللسان بسقف الحلق و الاسنان علی الاسنان و الشفه علی الشفه و یطلق النفس علی حاله و یتخیل فی القلب، ای نحث ثدی الیسار لفظه الجلاله بمعناها ای الذات مسمی ذلک الاسم الشریف علی نهج ما آمن به بلاکیف... و الثانی فطریق الذکر بانفی و الاثبات و من یستعد لتقدم الجذب یعنی من طلب الاخذ من الشیخ لمحبه من عندالله تعالی لهذا الطریق...؛ همچنین برخی ابیات فارسی در میان متن آمده است که جالب توجه است: شدن با حق به یک آنی - به از ملک سلیمانی.