مقایسه اثربخشی هیدرودایسکشن عصب مدین در مقابل اثر ضدالتهابی کورتیکواسترویید بر علایم و عملکرد مبتلایان به سندرم تونل کارپال خفیف و متوسط
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
سحر قربان پور
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۷۲ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی
Discipline of degree
طب فیزیکی و توانبخشی
Date of degree
۱۴۰۱/۰۹/۱۹
Text preceding or following the note
۱۸
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: با توجه به اینکه تاکنون هیچ مقایسهای بین تزریق CTS به روش سنتی با هیدروکسیکشن عصب مدین با و بدون استرویید منتشر نشده است و اطلاعاتی کمی در مورد رضایت بیمار یا موفقیت این درمان وجود دارد. این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی دایسکت کردن عصب با و بدون استرویید درمقابل درمان استاندارد انجام شد.روش اجرا: پژوهش حاضر به صورت یک مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده انجام شد. جمعیت مورد مطالعه بیماران مبتلا به CTS خفیـف و متوسـط مراجعه کننده به درمانگاههای طب فیزیکی و توانبخشی بیمارستان امام خمینی و سینا در سـال ۱۴۰۰ بودند. ۶۰ بیمار با علائم بالینی و الکتروفیزیولوژیک CTS خفیف تا متوسط در این مطالعه وارد شده و با روش تصادف سازی بلوکی در یکی از سه گروه مطالعه قرار گرفتند. برای گروه C بعنوان گروه کنترل ۱ میلیلیتر تریامسینولون ۴۰ میلیگرم (درمان استاندارد و تائید شده) تزریق گردید، برای گروه A هیدرودایسکشن عصب با ۱ میلیلیتر تریامسینولون ۴۰ میلیگرم، ۱ میلیلیتر لیدوکایین 2% و 3 میلیلیتر نرمال سالین انجام شد و برای گروه Bهیدرودایسکشن عصب با 1 میلیلیتر لیدوکایین 2% و 4 میلیلیتر محلول نرمال سالین انجام شد. تزریقها تحت گاید سونوگرافی و در ناحیه دیستال کریز مچ دست انجام شد. هر بیمار در ابتدا (قبل از تزریق) و در فواصل 2 هفته، ۱ ماه، ۳ ماه پس از تزریق ارزیابی گردید. ارزیابیها شامل مقیاس آنالوگ بصری (VAS)، پرسشنامه تونل کارپال بوستون، مطالعات الکتروفیزیولوژیکی و اندازه گیری سطح مقطع عصب مدیان (CSA) توسط سونوگرافی بود.یافتهها: نتایج این مطالعه نشان داد که شاخصهای SSS پرسشنامه بوستون، distal latency و آمپلتود عصب موتور، سطح مقطع عرضی و قدرت عصب و همچنین شاخص VAS بیحسی در گروههای هیدرودایسکشن به همراه تریامسینولون (گروه A) و بدون تریامسینولون (گروه B) از ابتدا تا سه ماه بعد از مطالعه روند بهبود را طی کرده و در گروه کنترل (گروه C) از ابتدا تا یک ماه بعد از مطالعه روند بهبود و از یک ماه تا سه ماه بعد از مطالعه بازگشت علائم را شاهد بودند. در مورد شاخصهای FSS پرسشنامه بوستون، distal latency و آمپلتود عصب حسی، سرعت هدایت در عصب حسی و موتور و شاخص VAS درد تمامی گروهها به مدت سه ماه روند بهبود را طی کردند و بازگشت علائم مشاهده نگردید.نتیجهگیری: بر اساس یافتههای این مطالعه میتوان نتیجه گرفت تفاوت معنیداری بین دو گروه هیدرودایسکشن و گروه دریافت کننده کورتیکواستروئید در عملکرد و یا در نمره درد در زمانهای پیگیری کوتاه مدت پیدا نشد اما پس از گذشت زمان طولانی علائم سندروم تونل کارپل در گروه کنترل رفته رفته باز میگردد و احتمالاً نیاز به درمان مجدد می باشد.