جمال الدین عبدالله بن یوسف معروف به ابن هشام انصاری نحوی.
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
عبدالمهدی بن قاسم نجفی عظاوی
Date of Publication, Distribution, etc.
۲۲ ذی قعده ۱۱۰۰
Place of Manufacture
نجف اشرف.
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۹۲گ ، ۲۵س.
Dimensions
۱۵/۵× ۲۷/۵ سم.
GENERAL NOTES
Text of Note
نسخه خطی.
GENERAL NOTES PERTAINING TO DESCRIPTIVE INFORMATION
Text of Note
آغاز: " اما بعد حمد الله علی افضاله، و الصلواه و السلام علی سیدنا محمد و آله، فان اولی ما تقترحه القرایح ".
Text of Note
انجام: " و هذا آخر ما تیسر ایراده فی هذا التالیف، فاسئل الله الذی من علی بانشائه و اتمامه فی البلد الحرام فی ذی القعده ".
NOTES PERTAINING TO PHYSICAL DESCRIPTION
نوع خط:
نوع جلد:
تزئینات جلد:
تزئینات متن:
Text of Note
نسخ.
Text of Note
تیماج زرشکی.
Text of Note
مجدول گره دار.
Text of Note
عتوان و نشان شنگرف.
NOTE RELATING TO THE COPY IN HAND
Text of Note
نسخ عبدالمهدی بن قاسم نجفی عظاوی،۲۲ ذیقعده سال ۱۱۰۰درنجف اشرف ، بر فراز صفحه نخستین مهر بیضوی " محمدتقی " مکرر بعکس یکدیگر، دو مهر بیضوی دیگر "جواد بن مرتضی الحسنی الحسینی الطباطبایی" و " بهاء الدین الطباطبائی" در چند جای کتاب به چشم می خورد. پشت برگ اول: مالکیت شیخ علی بن شیخ دخیل و شیخ عبدالله عظاوی و حیدر بن محمد بن سید فضل الله عاملی حسینی عیثانی نجفی دیده می شود. همچنین مالکیت بهاء الدین الطباطبائی با مهر وی رویت می شود. حاشیه نویسی دارد، خصوصا نیمه اول کتاب، برگ اول دو عدد مهر هشت ضلعی وصالی ناخوانا دیده می شود. چهار برگ پیش از کتاب فوائد نحوی و برگی پس از پایان: دعا و حرز چهارپایان آمده است.
EXTERNAL INDEXES/ABSTRACTS/REFERENCES NOTE
Name of source
معجم المطبوعات۲۷۵ / ۱ ، آقا نجفی۱۷۹/ ۶ .
CONTENTS NOTE
Text of Note
قواعد نحوی را به روشی مفصل و با ترتیبی زیبا و جالب در هشت باب گرد آورده، و در مکه ماه ذیقعده ۷۵۶ به پایان رسانیده است. ابن هشام در سال ۷۴۹ در مکه کتابی در نحو تالیف می کند، هنگام بازگشت به مصر آن را از دست می دهد، سپس این کتاب را تالیف می نماید، انگیزه تالیف این بوده که کتاب :الاعراب عن قواعد الاعراب: وی مورد توجه و پذیرش طلاب و خردمندان واقع می گردد، مغنی نیز مورد نظر دانشمندان قرار گرفته و در هر عصری شروح و حواشی بسیار بر آن نگاشته و آن را تدریس می نمودند.