جمال الدین عبدالله بن یوسف معروف به ابن هشام انصاری نحوی.
عبدالمهدی بن قاسم نجفی عظاوی
۲۲ ذی قعده ۱۱۰۰
نجف اشرف.
۱۹۲گ ، ۲۵س.
۱۵/۵× ۲۷/۵ سم.
نسخه خطی.
آغاز: " اما بعد حمد الله علی افضاله، و الصلواه و السلام علی سیدنا محمد و آله، فان اولی ما تقترحه القرایح ".
انجام: " و هذا آخر ما تیسر ایراده فی هذا التالیف، فاسئل الله الذی من علی بانشائه و اتمامه فی البلد الحرام فی ذی القعده ".
نوع خط:
نوع جلد:
تزئینات جلد:
تزئینات متن:
نسخ.
تیماج زرشکی.
مجدول گره دار.
عتوان و نشان شنگرف.
نسخ عبدالمهدی بن قاسم نجفی عظاوی،۲۲ ذیقعده سال ۱۱۰۰درنجف اشرف ، بر فراز صفحه نخستین مهر بیضوی " محمدتقی " مکرر بعکس یکدیگر، دو مهر بیضوی دیگر "جواد بن مرتضی الحسنی الحسینی الطباطبایی" و " بهاء الدین الطباطبائی" در چند جای کتاب به چشم می خورد. پشت برگ اول: مالکیت شیخ علی بن شیخ دخیل و شیخ عبدالله عظاوی و حیدر بن محمد بن سید فضل الله عاملی حسینی عیثانی نجفی دیده می شود. همچنین مالکیت بهاء الدین الطباطبائی با مهر وی رویت می شود. حاشیه نویسی دارد، خصوصا نیمه اول کتاب، برگ اول دو عدد مهر هشت ضلعی وصالی ناخوانا دیده می شود. چهار برگ پیش از کتاب فوائد نحوی و برگی پس از پایان: دعا و حرز چهارپایان آمده است.
معجم المطبوعات۲۷۵ / ۱ ، آقا نجفی۱۷۹/ ۶ .
قواعد نحوی را به روشی مفصل و با ترتیبی زیبا و جالب در هشت باب گرد آورده، و در مکه ماه ذیقعده ۷۵۶ به پایان رسانیده است. ابن هشام در سال ۷۴۹ در مکه کتابی در نحو تالیف می کند، هنگام بازگشت به مصر آن را از دست می دهد، سپس این کتاب را تالیف می نماید، انگیزه تالیف این بوده که کتاب :الاعراب عن قواعد الاعراب: وی مورد توجه و پذیرش طلاب و خردمندان واقع می گردد، مغنی نیز مورد نظر دانشمندان قرار گرفته و در هر عصری شروح و حواشی بسیار بر آن نگاشته و آن را تدریس می نمودند.