به دستور محمود غازان خان (۶۹۴-۷۰۳ق.) سروده شده و در روزگار اولجایتو به سال ۷۰۴ق. به انجام رسیده است. (نک: سپهسالار، ۵/ ۳۱۰)
GENERAL NOTES PERTAINING TO DESCRIPTIVE INFORMATION
1
2
Text of Note
آغاز افتاده: ... که معنی ایغوز به پیوستن است/ همان عهد با یکدیگر بستن است// لقبهای دیگر بر اصناف ترک/ نهاد و بیان کرد اوصاف ترک//
Text of Note
سخن گفتن خوب و کردار/ نگردد کهن تا جهان است.
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
کتابت به فرموده آقا میرزا احمدبن عبدالوهاب که در ع۲/ ۱۳۰۵ق. در آن نوشته است که این منظومه مقدمه ظفرنامه است از شرفالدین علی یزدی مولف آن در ۸۲۸ق. ولی میدانیم که مقدمه آن به نثر است نه به نظم.
تاریخ منظوم مغول است براساس جامع التواریخ رشیدی، در آن آمده که غازان خان در ۷۰۳ق. مرده و محمد اولجایتو در ۷۰۴ق. بر تخت نشسته و کتاب به فرمان او ساخته شده است، ستایش محمد اولجایتو و امیر اولوس حسینی و اندرومش خاتون زن اولجایتو و تاجالدین وزیر شیعی در آن دیده میشود.
Text of Note
در آن آمده است:
Text of Note
جهاندار سلطان محمد که داد/ مر او را خدا دانش و دین و داد
Text of Note
بفرمود تا این چنین دفتری/ رهی ساخت بهر چنان مهتری
Text of Note
(گ ۷۵ر سپه)
Text of Note
چو کردند تاریخ را دال ذال/ خرد گفت ازین به ندیدیم سال
Text of Note
که سلطان محمد در او پادشا است/ که دریادل و عادل و پارسا است
Text of Note
نک: سپهسالار، ۹۷پ؛ سنا.
Text of Note
نیز:
Text of Note
کنون من به ارشاد خواجه رشید/ یکی داستان گفت خواهم مفید
Text of Note
غزان خان خداوند عدل و کرم/ که برداشت آیین بخل و ستم
Text of Note
یکی قبه در شام تبریز کرد/ که انسان نه کسری نه پرویز کرد
Text of Note
چند تاریخ منظوم دیگر هم در تاریخ مغول هست که بعنوان مجموعه آورده شده است.