<ال>فتح الربانی و الفیض الرحمانی = مواهب رحمانی و فتوح ربانی
نام عام مواد
[ نسخه خطی]
نام نخستين پديدآور
/ از: عفیفالدین بن المبارک
وضعیت نشر و پخش و غیره
تاریخ نشرو بخش و غیره
، تاریخ کتابت: مورخ ۱۱۷۸ق.
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۱۹۰ برگ، ۱۷ سطر
ابعاد
؛وزیری.
يادداشت کلی
متن يادداشت
بنا به نوشته کاتب در پایان نسخه، در مدفن شیخ عبدالقادر گیلانی واقع در بغداد و از روی نسخه سید صالح صاحب نوشته شده است.
یادداشتهای کلی مربوط به اطلاعات توصیفی
آغاز، انجام، انجامه
1
آغاز، انجام، انجامه
2
متن يادداشت
بسمله اللهم یا من علم عجزی عن حمده اسالک باکمل حامد یک الذی کشفت له عن حقایق اسمائک و صفاتک... قال سیدنا الشیخ محیی ابومحمد عبدالقادر رضی الله عنه بکره یوم الاحد بالرباط...
متن يادداشت
ثم خفی صوته و لسانه ملتصق بسقف حلقه ثم مات... و جمیع بیننا و بینه فی مقعد صدق عند ملیک مقتدر و الحمدلله... و صلواته علی سید الانبیاء و مقدم الشفعاء محمد خیر البریه صلی الله علیه و علی آله و صحبه و سلم تسلیما کثیرا.
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر
مشخصات ظاهری
نوع خط:
مشخصات ظاهری
نوع کاغذ:
متن يادداشت
نسخ.
متن يادداشت
فرنگی کهنه.
یادداشتهای مربوط به نسخه موجود
خصوصیات نسخه موجود
1
متن يادداشت
نسخهای است مصحح و در چند موضع آن، گواهی مقابله دیده میشود. در آخرین برگ نسخه، تاریخ تولد و وفات شیخ عبدالقادر به حروف ابجد وجود دارد. در همان صفحه فائدهای در ادعیه مجرب از عبدالله بن محمد عبدالرحمن زهری نقل شده است.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر
وی مجالس استادش شیخ محییالدین عبدالقادر گیلانی (م۵۶۱) را مشتمل بر ۶۲ مجلس گرد آورده و مطالبی را در صفات و سیرت شیخ عبدالقادر به نقل از عبدالرزاق و موسی فرزندان شیخ به پایان کتاب افزوده است. مولف در آغاز، نسب شیخ عبدالقادر را به دوازده واسطه به امام حسن (علیه السلام) میرساند. برخی فهارس این کتاب را به خود عبدالقادر نسبت دادهاند حال آنکه روشن است که بعد از وی تالیف شده است. در صدر صفحه آغاز، نام کتاب با عنوان مواهب رحمانی و فتوح ربانی آمده است و صاحب ایضاح المکنون ۲/ ۱۶۳ آن را با عنوان الفیض الربانی و المدد الرحمانی آورده ولی در فهارس مشهور با همان عنوان یاد شده آمده است.