عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۱۰-۴۳۲۹
عربی
<ال>فتح الربانی و الفیض الرحمانی = مواهب رحمانی و فتوح ربانی
[ نسخه خطی]
/ از: عفیف‌الدین بن المبارک
، تاریخ کتابت: مورخ ۱۱۷۸ق.
۱۹۰ برگ، ۱۷ سطر
؛وزیری.
بنا به نوشته کاتب در پایان نسخه، در مدفن شیخ عبدالقادر گیلانی واقع در بغداد و از روی نسخه سید صالح صاحب نوشته شده است.
1
2
بسمله اللهم یا من علم عجزی عن حمده اسالک باکمل حامد یک الذی کشفت له عن حقایق اسمائک و صفاتک... قال سیدنا الشیخ محیی ابومحمد عبدالقادر رضی الله عنه بکره یوم الاحد بالرباط...
ثم خفی صوته و لسانه ملتصق بسقف حلقه ثم مات... و جمیع بیننا و بینه فی مقعد صدق عند ملیک مقتدر و الحمدلله... و صلواته علی سید الانبیاء و مقدم الشفعاء محمد خیر البریه صلی الله علیه و علی آله و صحبه و سلم تسلیما کثیرا.
نوع خط:
نوع کاغذ:
نسخ.
فرنگی کهنه.
1
نسخه‌ای است مصحح و در چند موضع آن، گواهی مقابله دیده می‌شود. در آخرین برگ نسخه، تاریخ تولد و وفات شیخ عبدالقادر به حروف ابجد وجود دارد. در همان صفحه فائده‌ای در ادعیه مجرب از عبدالله بن محمد عبدالرحمن زهری نقل شده است.
نک: الاثار الخطیه فی المکتبه القادریه، ۳/ ۳۳؛ فهرست المخطوطات، ۲/ ۱۶۴.
ماخذ فهرست: جلد ۱/۲۴، صفحه ۴۱۰ - ۴۱۱.
وی مجالس استادش شیخ محیی‌الدین عبدالقادر گیلانی (م۵۶۱) را مشتمل بر ۶۲ مجلس گرد آورده و مطالبی را در صفات و سیرت شیخ عبدالقادر به نقل از عبدالرزاق و موسی فرزندان شیخ به پایان کتاب افزوده است. مولف در آغاز، نسب شیخ عبدالقادر را به دوازده واسطه به امام حسن (علیه السلام) می‌رساند. برخی فهارس این کتاب را به خود عبدالقادر نسبت داده‌اند حال آنکه روشن است که بعد از وی تالیف شده است. در صدر صفحه آغاز، نام کتاب با عنوان مواهب رحمانی و فتوح ربانی آمده است و صاحب ایضاح المکنون ۲/ ۱۶۳ آن را با عنوان الفیض الربانی و المدد الرحمانی آورده ولی در فهارس مشهور با همان عنوان یاد شده آمده است.
تصوف
۶۶۸
ط
ایران
کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی
17-01886.pdf
MF
130960
1
Y (بله)
