سنتز کوپلیمرهای دستهای دارای دستهی بلورین با استفاده از پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم و بررسی خواص تک کریستالهای حاصل
[پایاننامه]
/صالحه عباسپور
: مهندسی پلیمر
، ۱۳۹۲
۱۲۴ ص
چاپی - الکترونیکی
کتابنامه در آخر پایان نامه
کارشناسی ارشد
مهندسی پلیمر
صنعتی سهند
روش نوینی برای تهیهی برسهای پلیمری مختلط با امکان ایجاد مورفولوژیهای از پیش طراحی شده و همچنین توزیع و طول یکنواختی از برسهای مختلف به کمک رشد تک بلورها از محلول رقیق حاوی کوپلیمرهای قطعهای بلورین-بیشکل مختلف با قطعهی بلورین یکسان با استفاده از روش هستهگذاری خودبهخود ارایه شد .بدین منظور کوپلیمرهای قطعهای با وزن مولکولی (PEG-b-PMMA) و پلی اتیلن گلیکول - پلی متیل متاکریلات (PEG-b-PS) پلی اتیلن گلیکول - پلی استایرن یکسان از قطعه ی بلورین و اوزان مولکولی متفاوت با توزیع وزن مولکولی باریک از قطعه های بی شکل با روش پلیمریزاسیون به PEG-b-PMMA وPEG-b-PMMA سنتز شدند .شاخص بس پاشیدگی برای نمونههای (ATRP) رادیکالی انتقال اتم ۱ قرار داشت .با توجه به اینکه حلال آمیل استات در محدودهی دمایی ۱/۱۳-۱/۱۶ و ۱/۱۹-۱/۱۲ ترتیب در محدودههای ۱۶ رشد تکبلورها نسبت به قطعهی پلیاستایرن، حلالی بسیار خوب و نسبت به قطعهی پلی متیل متاکریلات، حلالی ضعیف است و از طرفی برهمکنش بین سطح تک بلور و قطعهی پلی استایرن از نوع دافعه و در مورد قطعهی پلی متیل متاکریلات از نوع جاذبه میباشد لذا مورفولولوژیهای ماتریس-پراکنده با نواحی ماتریس پلی استایرنی و نواحی پراکندهی پلی متیل- متاکریلاتی تهیه شدند .نواحی فازی ماتریس و پراکنده به دلیل داشتن اختلاف ارتفاع مشخص بین برس های مختلف به واسطهی صورت بندی های متفاوت پنکیک مانند و کشیده تر به ترتیب برای برس های پلی متیل متاکریلات و پلی استایرن و قابل شناسایی AFM NanoscopeIII همچنین اختلاف سختی این دو نوع برس، به وضوح از روی تصاویر بدست آمده از میباشند .با افزایش وزن مولکولی قطعات بی شکل، به دلیل افزایش ممانعت برای حضور قطعه ی بلورین کوپلیمر قطعه - اندازه ی نواحی فاز پراکنده کاهش می یابد ;تغییرات اندازه ی نواحی فاز پراکنده در محدوده ی PMMA -b- ۳۵۱, PEG-b-PMMAای ۲۸۶ نانومتر قرار داشت که دمای تبلور بر روی آن تقریبا بی تأثیر بود .همچنین با افزایش دمای تبلور همانند همو برس های پلیمری، ضخامت و به تبع آن چگالی پیوندخوردگی در نواحی مربوط به برس های مختلف افزایش می یابد ;روند این تغییرات برای نواحی پوشیده از برس های پلی استایرنی به دلیل کمتر بودن فشار اسمزی برس های مربوطه بیشتر بود .با افزایش وزن مولکولی قطعهی بی شکل پلی استایرنی در وزن مولکولی ثابتی از پلی متیل متاکریلات، همانند هم وبرس های پلیمری، تنها ضخامت و به تبع آن چگالی پیوندخوردگی نواحی پلی استایرنی کاهش می یابد .همین مطلب در مورد تغییرات وزن مولکولی قطعه ی پلی متیل متاکریلات در وزن مولکولی ثابتی از پلی استایرن نیز صادق بود که نشان دهنده ی این نکته است که هر فاز صرفنظر از حضور فاز دیگر همانند هم وبرس های پلیمری عمل میکند .همچنین با رشد تناوبی ساختارهای همبافته و با استفاده از PEG و هموپلیمر PEG-b-PEG وPS -b- PEGمتشکل از کوپلیمرهای قطعهای بلورین- بی شکل ضخامت فصل مشترک تک بلورهای کوپلیمر قطعه ای و هموپلیمر بلورین، درستی ضخامتهای محاسبه شده ی نواحی ساخته شده از کوپلیمر قطعه ای مربوطه در ساختار برس های پلیمری مختلط مورد بررسی قرار گرفت.