عنوان

مفهوم شناسی اوصاف ناظر بر بیان بودن قرآن با تکیه بر تفاسیر روائی

IR

پ۶۰۵

فارسی

IR

مفهوم شناسی اوصاف ناظر بر بیان بودن قرآن با تکیه بر تفاسیر روائی

[پایان‌نامه]

/زهره نوفرستی

؛استاد مشاور: احمد غلامعلی

دانشکده علوم حدیث(قم)

، ۱۳۹۱

۱۲۱ص

کلیدواژه: بیان، تبیان، فهم قرآن، تفاسیر روایی

چاپی

کارشناسی ارشد

، علوم حدیث(گرایش تفسیر اثری)

1391/01/29

، دانشکده علوم حدیث(قم)

۱۸/۵

همگانی بودن فهم قرآن یاانحصار فهم آن به اهل بیت(ع) محل اختلاف است. از سویی قرآن به <<بیان بودن>>خود تصریح می‌کند و از دگر سو، پیامبر(ص) را مبین قرآن می‌داند. ناسازگاری ظاهری میان فهم عمومی قرآن و فهم ویژه معصومین(ع) با مراجعه به قرآن بر طرف می‌شود. آیاتی که قرآن را <<بیان>>، <<ذکر>>، <<عربی>> معرفی می‌کند، بر فهم همگانی آن دلالت دارد و بیانگر لایه‌ای از فهم قرآن است که برای آشنایان با ادبیات عرب ممکن است.آیاتی که قرآن را<<هدی>> و <<موعظه>> معرفی می‌کند به فهم ویژه‌ای از قرآن دلالت دارد که ویژه افراد خاص است. در این پژوهش مواردی مانند حجت بودن، هدایت گری، عبرت آموزی و فصاحت قرآن، شاهدی بر ادعای فهم همگانی قرآن است و از آن جهت که <<هدی> و <<موعظه>> با <<للمومنین>> و <<لمتقین>> همنشین شده است، فهم ویژه‌ای را می‌رساند. در روایات نیز دو لایه فهم همگانی و فهم ویژه تصریح شده است. در برخی آثار مفسران کهن فهم افراد خاص در عرض فهم قرآن بیان شده است ولی در میان مفسران معاصر برخی بر این عقیده‌اند که فهم افراد خاص در طول فهم قرآن است.

نوفرستی، زهره

مسعودی، عبدالهادی، ۱۳۴۳-، استاد راهنما

غلامعلی، احمد، ۱۳۴۸-، استاد مشاور

ایران

کتابخانه دانشگاه علوم و قرآن حدیث

P،/۶۰۵،پایان‌نامه

نمایه‌سازی قبلی

p

TF

1

a

Y

Y