عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۱۰-۱۷۱۹۷
فارسی
گلشن راز = گلشن محمودی
[نسخه خطی]
/ از: محمود بن عبدالکریم شبستری (۷۲۰ق.)
: محمد الفقیر (کاتب از بدی ایام شکایت کرده است)
٬ رجب ۱۲۶۶ق.
؛ ۸۰ص٬ ۱۲سطر٬ ۱۲/۷*۱۹/۵ سم.
این منظومه بارها به چاپ رسیده است و شروح متعددی بر آن نگاشته‌اند.
1
2
به نام آنکه جان را فکرت آموخت/ چراغ دل به نور جان برافروخت.
... به نام خود چو کردم ختم الان/ الهی عاقبت محمود گردان.
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات نسخه:
تزئینات جلد:
نستعلیق خوش.
عناوین شنگرف.
صفحات مجدول به زر و سیاه.
تیماج قهوه‌ای سوخته مجدول حاشیه گرهی.
نک: گلپایگانی قم ۶/ ۳۴۱۸؛ الهیات مشهد ۱/ ۲۷۵ و ۳/ ۱۰۰۴؛ سپهسالار ۵/ ۴۶۴؛ گوهرشاد ۲/ ۵۳۳ و ۲/ ۶۱۴ و ۳/ ۱۱۰۵؛ مجلس ش ۶۶۶ - ۲/ ۷۶۸۴.
ماخذ فهرست: جلد ۱/ ۴۰، صفحه ۱۱۲.
به سال ۷۱۷ق. امیر حسین فرزند عالم هروی٬ هفده پرسش عرفانی در هفده بیت نزد شبستری به تبریز فرستاده استو او به دستور پیر خود بهاءالدین یعقوب تبریزی چند بیتی در پاسخ او سروده سپس به آنها افزوده تا به نهصد بیت رسانده و بدین نام خوانده است. این مثنوی به زبان‌های ترکی٬ انگلیسی٬ آلمانی و اردو ترجمه شده و آقای احمد گلچین معانی «گلشن راز و شروح مختلف آن» را نشان داده است.
گلشن محمودی
عرفان
۱۲۹
ک
ایران
کتابخانه٬ موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی
MF
87856
a
Y
