بررسی مقایسهای مفهوم عرفانی تزکیه نفس در نهجالبلاغه و آثار عطار
[پایاننامه]
/زهره مازار
؛استاد مشاور: حمید جعفری قریه علی
دانشکده علوم حدیث(شهرری)
، ۱۳۹۰
۲۵۵ص
کلید واژه: تزکیه نفس،عرفانی، نهج البلاغه، عطار
چاپی
کتابنامه: ص.۲۵۵ - ۲۵۱ ؛ همچنین بصورت زیرنویس
کارشناسی ارشد
، علوم حدیث، گرایش نهجالبلاغه
1390/06/21
، دانشکده علوم حدیث(شهرری)
۱۹
از آن جایی که اسلام دین انسان ساز است، برای هدایت و گم نکردن راه سعادت منبع مکتوبی چون قرآن و راهنمایانی چون پیامبر(ص)و پس از ایشان ائمه را در دسترس همگان قرار داده است .با مطالعه قرآن و نهجالبلاغه شریف به عنوان مترجمان قرآن کریم می توان به هدایت دست یافت .عارفان مسلمان تلاش می کنند که سیر و سلوک خود را بر اساس دستورات دین و راهنمایی این بزرگان قرار دهند تا مسیر را به خطا نروند ازجمله عطار نیشابوری که گر چه اهل سنت است اما با مطالعه آثارش می توان به تاثیر پذیری او از امیرالمؤمنین علی(ع)در طی طریق معترف شد .تزکیه عرفانی نفس در نهج البلاغه بر انسان شناسی که به خداشناسی ودر نهایت به کمال رساندن انسان منجر می شود استوار است .امیرالمؤمنین علی(ع)به عنوان انسان کامل، شناخت صحیح خداوند و اخلاص در عقیده و عمل، تقوا و صبر را از عوامل دستیابی به تزکیه نفس در نهجالبلاغه می دانند و برتری طلبی، پیروی از خواهش های نفسانی، طغیان، حب دنیا و موانع عملی و اخلاقی از جمله عجب و ریا و ارتکاب رذائل اخلاقی را موانع شناختی در راه تهذیب نفس می شمرند .عطار عوامل دستیابی را به کمال شناخت خداوند و عوامل فردی منحصر می داند و در آثارش از طلب، عشق، معرفت، استغناء، توحید، حیرت، فقر و فنا به عنوان وادی ها و یا مراحل سیر و سلوک عرفانی نام می برد .موانع شهودی در نزد شیخ عبارتند از: غفلت از خداوند و غفلت از مرگ. عطار موانع عملی واخلاقی را پیروی از هوای نفس، خود پرستی، آرزوهای دور و دراز و سراب های فریبنده می داند