بدون شک هنر در دوران اسلامی یکی از مهمترین پدیده ها و رخدادهای جغرافیای جهان است. هنرمندان دوران اسلامی (ایران) با الگو گرفتن و نگاه کردن به هنر دوران باستان و توجه به آموزه های دین مبین اسلام توانستند تحولی جدی و فصلی نوین در ساختار انواع هنرهای این زمان داشته باشند. هنر فلزکاری اسلامی در قلمرو ایران بزرگ به خصوص در قرون پنجم، ششم و هفتم و در ولایاتی همچون بلاد خراسان بزرگ، پدیده ای بس بی نظیر بود که هنرمندان ایرانی و مسلمان آن زمان توانستند با انواع تکنیک ها و خلاقیت منحصر به فردی که از خود نشان دادند، بهترین آثار و شاهکارهای فلزی را بیافرینند. اما مهمترین مشکل آن روزگار برای هنرمندان ایرانی ایرن حرفه، تجاوز و اشغال کشور و عدم امنیت کافی برای ایشان بود که آنان را ودار به کوچ از موطن خود به سایر بلاد میکرد. نمونه بارز این رحیل، جا به جایی هنرمندان فلزکار خراسان-دراثر حملات بی امان متجاوزان شرقی و نبود آرامش برای هنرمند و صنعتگر- از خراسان به سمت غرب و جنوب غرب ایران و به خصوص منطقه موصل بود. منطقه ای که هنرمندان مهاجر شرق ایران توانستند با توسعه و ترویج هنر فلزکاری و ساخت انواع آثار فلزی، آوازه و هنر خویش را حتی به سرزمین هایی همچون مصر (قاهره) و شام (سوریه) برسانند. (نقل شده در پشت جلد کتاب).