طراحی و اثربخشی مداخله مبتنی بر ایجاد گروه های خودیار در توانمندسازی سالمندان مبتلا به دیابت نوع2 مقیم جامعه
نام عام مواد
[پایان نامه]
عنوان اصلي به زبان ديگر
Development and effectiveness of intervention based on self-help groups on empowerment of the elderly with type-2 diabetes
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
علوم بهزیستی و توانبخشیUniversity of Social Welfare and Rehabilitation Sciences
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۳۹۹
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۲۳۹ص.
يادداشت کلی
متن يادداشت
پیوست
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
د کترا
نظم درجات
سالمندیGerontology
زمان اعطا مدرک
۱۳۹۹/۰۹/۱۸
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
مقدمه: کنترل مؤثر دیابت نوع2 مستلزم کنترل چالشهای متعدد است که این موضوع ضرورت توانمندسازی بیماران جهت مقابله با این چالشها را نشان میدهد. مطالعه حاضر به بررسی اثربخشی شرکت در گروههای خودیار در توانمندسازی سالمندان مبتلابه دیابت نوع 2 پرداخته است.مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع ترکیبی بود. در فاز نخست، پروتکل گروه های خودیار طراحی گردید. طراحی پروتکل مداخله به این صورت بود که ابتدا با انجام یک مرور هدفمند، چارچوب و ملزومات تشکیل گروههای خودیار استخراج گردید، سپس این محتوای تدوینشده جهت قضاوت به تیم متخصص ارائه شد و تغییرات لازم اعمال گردید. در فاز بعدی و پس از آمادهسازی پروتکل، از منطقه 2 شهر قم دو مرکز سلامت بهصورت تصادفی انتخاب شد که یک مرکز بهعنوان محیط اجرای مداخله و یک مرکز بهمنظور انتخاب گروه کنترل مشخص گردید. از هر مرکز 46 مورد نمونه و با روش داوطلبانه انتخاب شد. آزمودنیهای گروه مداخله در یک دوره 3 ماهه (12 جلسه) در گروههای خودیار شرکت کردند. جلسات مداخله شامل معارفه، آموزش مهارتهای ارتباطی، بیان چالشها، آموزش حل مسئله و اصول عمومی دیابت، بیان تجارب و راهبردها توسط شرکتکنندگان و به اشتراک گذاشتن نتایج بود. گروه کنترل فقط مراقبتهای روتین را دریافت نمود. متغیر پیامد اصلی در این پژوهش، هموگلوبین A1c بود و سایر متغیرهای پیامد شامل دیسترس دیابت، آگاهی، نگرش، خودکارآمدی، وزن، فشارخون سیستولی و دیاستولی بود. آزمودنیها در خط پایه، ماه سوم و ششم مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفتند. بهمنظور آنالیز دادهها، میزان تغییرات میانگین متغیرها بهصورت درونگروهی و بین گروهی محاسبه و مقایسه گردید. بهمنظور توصیف و تحلیل دادهها از نرمافزار SPSS نسخه 22 استفاده گردید.یافتهها: میانگین سنی کل آزمودنیها در فاز پایه (92=n)9/64 بود. بیشتر آزمودنیها زن (3/66%)، متأهل (2/90%)، بیسواد (3/79%)، بدون وجود عوارض دیابت (7/70%)، خانهدار (3/66%)، بدون پلی فارماسی (0/63%) و بدون بیماری همراه (0/37%) بودند. مقایسه دو گروه در فازپایه حاکی از این بود که تفاوت معنیداری، از نظر متغیرهای زمینه ای و پیامد، بین آنها وجود نداشت (05/0
P)، نگرش نسبت به دیابت (0001/0>P)، دیسترس دیابت (006/0=P) و خودکارآمدی در حیطه دیابت (0001/0>P) نسبت به فاز پایه با کاهش معنیداری همراه بود. ولیکن تغییرات معنیداری در فشارخون سیستولی و دیاستولی، وزن و آگاهی آزمودنیها مشاهده نگردید (05/0
متن يادداشت
Introduction: Effective control of type 2 diabetes requires the control of several challenges, which indicates the need to empower patients to cope these challenges. The current study examined the effectiveness of participation in self-help groups in empowering the elderly with type 2 diabetes.Methods and materials: From a specific district in Qom, two health centers were randomly selected. One center was designated as an intervention and the other as a control setting. From each center, 46 subjects were selected by convenience sampling. The subjects of the intervention group participated in a 3-month period (12 sessions) of self-help groups, and the control group received only routine care. The main outcome variable in the study was hemoglobin A1c, and other outcome variables included diabetes distress, knowledge about diabetes, attitude toward diabetes, self-efficacy, weight, systolic and diastolic blood pressure. Subjects were assessed in baseline, third and sixth months of the study. In order to analyze the data, the average changes of the variables were calculated and compared intragroup and intergroup. SPSS software version 22 was used for description and analysis of the data.Results: The mean age of the subjects in the baseline was 64.9(n = 92). The majority of them were female (66.3%) married (90.2%), illiterate(79.3%), without diabetes complications(70.7%), housewife(66.3%), without polypharmacy(63.0%) and without comorbidity(37.0%). Comparison of the two groups in the baseline indicated that there was no significant difference between them in terms of contextual and outcomes variables (P>0.05). Measurements of the sixth month showed that in the intervention group, the mean hemoglobin A1c (P <0.0001), attitude towards diabetes (P <0.0001), diabetes distress (P = 0.006) and self-efficacy (P <0.0001)was significantly reduced compared to the baseline. However, no significant changes in systolic and diastolic blood pressure, weight and knowledge of the subjects were observed (P <0.05). In the control group, during the comparison of the sixth month and the baseline, no significant change was found in any of the consequence variables (P <0.05).Conclusion: Formation of self-help groups may help in controlling blood sugar in the elderly with type-2 diabetes. Seemingly, self-help groups can mainly impact through psychological factors such as distress control, enhancement of attitude, and improvement of self-efficacy. Keywords: self-help group, the elderly, type-2 diabetes, empowerment
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
موضوع مستند نشده
سالمندان
موضوع مستند نشده
elderly
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )