موقعیت و جایگاه حقوقی رئیس جمهور قبل و بعد از بازنگری در قانون اساسی در پرتو نظامهای سیاسی موجود
نام نخستين پديدآور
/اسلام احمدی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
: دانشکده علوم انسانی و اجتماعی
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۱۶۸ص
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی
یادداشتهای مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمایه های داخل اثر
متن يادداشت
بصورت زیرنویس
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
رشته حقوق عمومی
زمان اعطا مدرک
۱۳۹۱/۰۶/۲۵
کسي که مدرک را اعطا کرده
تبریز
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
نظام های سیاسی موجود در جهان را با توجه به اصل تفکیک قوا، در سه مدلصپارلمانی، صریاستیو صمختلطدسته بندی می کنند.در هر یک از نظام های مذکور،مقام ریاست جمهوری از جایگاه ویژه ای برخوردار است.در نظام های ریاستی،رییس جمهور مظهر اقتدار ملی بوده وبا توجه به جایگاه مردمی اش دارای شان و مقام در خور توجهی است.در سیستم های مبتنی بر تفکیک نسبی قوا)نظام های پارلمانی(ریاست کشور عمدتا حالت سمبلیک وتشریفاتی داشته و وی نماد وحدت ملی محسوب می شود.از ترکیب دو نظام فوق،نظام های مختلط حاصل می شودکه از جمله ویژگی های آن در مسئله ی ریاست جمهوری می توان به انتخاب مستقیم مردمی،ازدیاد وتنوع وظایف واختیارات رییس جمهور وفقدان مسئولیت سیاسی رییس جمهور در برابر اعضای پارلمان اشاره کرد .به اذعان برخی از صاحب نظران نظام حقوقی حاکم بر جمهوری اسلامی ایران درپرتو قانون اساسی سال ۱۳۵۸باتوجه به ترسیم دو رکن رییس جمهور ونخست وزیردر ترکیب قوه ی مجریه،تداعی گر نظام پارلمانی بودکه پس از اصلاح آن در سال۱۳۶۸وحذف پست نخست وزیری وافزایش وظایف واختیارات رییس جمهور به سمت نظام های مختلط حرکت کرد .اما با بررسی هایی که در این پژوهش به عمل آمده است می توان اذعان کردکه مقام وموقعیت حقوقی-سیاسی رییس جمهور ،چه در پرتو قانون اساسی سال۱۳۵۸وچه پس ازتجدید نظر واصلاح در آن در سال ۱۳۶۸علی رغم تشابهات ظاهری با هریک از نظام های مذکور،ماهیتا متفاوت از آنها بوده وشکل منحصر به فرد و بی نظیری را ترسیم می کند که قابلیت انطباق صد در صدی با هیچ یک از نظام های فوق را ندارد
متن يادداشت
legal status and position of the president in the structure of the Islamic Republic of Iran is, in its identity, totally different from the systems mentioned above in spite of a number of obvious similarities and delineates a unique form of government that is not absolutely compatible with any of the aforementioned systems whether under the auspices of the constitution enacted in 1979 or after its revision in 1989 -The political systems of the world are mainly categorized into the three types of parliamentary, presidential, and mixed according to the principle of separation of powers. In each of the systems the president is of special status. In presidential systems the president represents national authority and is of highly significant status based on his/her dignity among the people. In the systems predicated on the flexible separation of powers, i. e., the parliamentary systems, the president is chiefly of a symbolic and ceremonial position and is considered a symbol of national unity. The combination of the two systems mentioned above forms the mixed system. Among the most important characteristics of such a system, as far as the presidential issue is concerned, are direct vote of the people, variety of the tasks, and the political irresponsibility of the president for the parliament members. As some of the experts confess, under the constitution enacted in 1979 and delineation of the two dignitaries of the president and the prime minister in the administration of the executive power, the legal system dominating the Islamic Republic of Iran associated a parliamentary system which moved towards a mixed system via making some revisions in 1989 leading to the elimination of the prime ministry position as well as an increase in the tasks of the president. However, owing to the surveys carried out in this research, it could avowedly be said that the politico
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )