اثر کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ در شرایط آبیاری محدود
عنوان اصلي به زبان ديگر
Effect of biofertilizers on yield and yield components of safflower under limited irrigation
نام نخستين پديدآور
/کیوان بلوری
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
: کشاورزی
تاریخ نشرو بخش و غیره
، ۱۳۹۸
نام توليد کننده
، میرزائی
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۱۰۳ص
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی - الکترونیکی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
زراعت
زمان اعطا مدرک
۱۳۹۸/۰۶/۱۶
کسي که مدرک را اعطا کرده
تبریز
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
به دلیل افزایش فزاینده جمعیت جهان و نیاز مبرم جوامع بشری بهویژه کشور ما به فراوردههای دانههای روغنی و ارزش بالای اقتصادی گلرنگ در مناطق خشک و نیمهخشک مانند ایران، تحقیقات پیرامون عوامل محدودکننده کاشت این گیاه را ضروری مینماید .در این راستا، بهمنظور بررسی اثر کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ در شرایط آبیاری محدود، پژوهشی در سال زراعی ۱۳۹۷ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز اجرا گردید .آزمایش بهصورت کرتهای خردشده بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی در ۳ تکرار انجام شد .فاکتور اصلی شامل آبیاری پس از۷۰ ،۱۰۰ ،۱۳۰ و ۱۶۰ میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس) A به ترتیب تیمارهای ۱I تا ۴I) بود و سه تیمار کودی شاهد، ورمی کمپوست و ازتوبارور) به ترتیب تیمارهای F ۱ تا ۳F) بهعنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد .نتایج نشان داد که آبیاری مطلوب) آبیاری پس از ۷۰ میلیمتر تبخیر از تشتک (از نظر ارتفاع بوته، قطر ساقه اصلی، تعداد طبق، وزن خشک ساقه و برگ، وزن خشک اندام هوایی، قطر طبق، وزن هزاردانهای، عملکرد دانه در واحد سطح، عملکرد بیولوژیکی در واحد بوته و درصد اسید چرب لینولنیک به سایر تیمارهای آبیاری برتری داشت .اگرچه، بالاترین مقدار عملکرد بیولوژیکی و عملکرد دانه با در آبیاری مطلوب) آبیاری پس از ۷۰ میلیمتر تبخیر از تشتک (به دست آمد، ولی بین تیمارهای آبیاری پس از ۷۰ و ۱۰۰ میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر، اختلاف آماری معنیداری مشاهده نگردید .با افزایش فاصله آبیاری و ایجاد تنش کمآبی) آبیاری پس از ۱۳۰ و ۱۶۰ میلیمتر تبخیر از تشتک (کاهش معنیداری در اکثر صفات مورد مطالعه مشاهده گردید، بهطوریکه عملکرد دانه درنتیجه افت وزن و تعداد دانه گلرنگ در تیمارهای محدودیت آبی (۱I و ۲I) به ترتیب ۲/۲۲ و ۴/۴۰ درصد در مقایسه با آبیاری مطلوب کاهش یافت .عملکرد روغن در تیمارهای آبیاری مطلوب و تنش ملایم (۱I و ۲I) مشابه بود، ولی با ادامه محدودیت آب افت پیدا کرد .مصرف کودهای زیستی عملکرد دانه را بهبود بخشید، بهطوریکه با کاربرد ازتوبارور عملکرد دانه ۴۵ درصد نسبت به شاهد افزایش یافت .در اغلب صفات مورد مطالعه اثر آبیاری مطلوب و تنش ملایم مشابه بود .بنابراین با در نظر گرفتن کارآیی یکسان دو تیمار بهویژه در ارتباط با تعداد دانه و عملکرد دانه از یک طرف و محدودیت آب آبیاری از سوی دیگر، آبیاری پس از ۱۰۰ میلیمتر تبخیر و کاربرد کود ازتوبارور بهعنوان بهترین ترکیب تیماری در شرایط آب و هوایی منطقه بهمنظور بهبود عملکرد گلرنگ، میتواند مورد توجه قرار گیرد
متن يادداشت
Due to the increasing population of the world and the urgent need of human societies, especially our country, for oilseed products and high economic value of safflower in arid and semi-arid regions such as Iran, research on the limiting factors of this plant is necessary. In this regard, in order to investigate the effect of biofertilizers on yield and yield components of safflower under limited irrigation conditions, a research was conducted in the field of research of Agriculture Faculty of Tabriz University of Medical Sciences in 1977. The experiment was conducted as split plot based on randomized complete block design with 3 replications. The main factors included irrigation after 70, 100, 130 and 160 mm evaporation from Class A evaporation pan (I1 to I4 treatments, respectively) and three control fertilizer treatments, vermicompost and azotobar (F1 to F3 treatments, respectively) considered as minor factor. The results showed that optimum irrigation (irrigation after 70 mm evaporation from pan) in terms of plant height, main stem diameter, head number, shoot and leaf dry weight, shoot dry weight, head diameter, thousand seed weight, seed yield per unit Surface, biological yield per plant unit and percentage of linolenic fatty acid were superior to other irrigation treatments. Although, the highest biological yield and grain yield were obtained with optimum irrigation (irrigation after 70 mm evaporation from pan), but no significant difference was observed between irrigation treatments after 70 and 100 mm evaporation from pan. Increasing irrigation interval and water deficit stress (irrigation after 130 and 160 mm evaporation from the pan) showed a significant decrease in most of the studied traits, so that grain yield due to weight loss and number of safflower seeds in water restriction treatments ( I1 and I2) decreased 22.2 and 40.4 , respectively, compared to optimal irrigation. The oil yield was similar in optimum irrigation and mild stress treatments (I1 and I2), but decreased with continued water restriction. Application of biofertilizers improved grain yield, so that, using azetobacter, grain yield increased by 45 compared to control. In most of the studied traits, the effect of desirable irrigation and mild stress was similar. Therefore, considering the same efficacy of the two treatments, especially with respect to the number of grains and grain yields on the one hand and the irrigation water limitation on the other, irrigation after 100 mm evaporation and application of fertilizer as the best treatment combination in water and The aerial of the area can be considered to improve safflower performance
عنوان اصلی به زبان دیگر
عنوان اصلي به زبان ديگر
Effect of biofertilizers on yield and yield components of safflower under limited irrigation
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )