صمحبوب القلوب نوشته ی میرزا برخوردار فراهی از منشیان عصر صفوی، مجموعه ای از داستان های کوتاه و بلند است که به شیوه ی حکایت در حکایت به نگارش درآمده و نویسنده کوشیده است تا ضمن حفظ ارزش ادبی اثر خود، به بازتاب جوانبی از فرهنگ عامه و آداب و رسوم اجتماعی معاصر خود بپردازد .آداب و رسوم اجتماعی رایج میان افراد یک جامعه، بخشی از هویت جوامع بشری است .برآمدن و تداوم حیات این مفهوم منوط به عوامل گوناگونی می باشد مقتضیات جغرافیایی، سابقه ی تاریخی، ثبات و دگرگونی های سیاسی، وحدت یا تکثر مذاهب و هجوم بیگانگان را می توان مهم ترین این عوامل دانست .در این پژوهش، با گزینش محبوب القلوب به عنوان واحد تحقیق، نخست تمام نمودهای رفتاری و گفتاری زیست و فرهنگ اجتماعی منعکس شده در کتاب استخراج و سپس با مراجعه به منابع کتابخانه ای و به روش توصیفی ـ تحلیلی، اطلاعات به دست آمده، با گزارش های تاریخی انطباق داده شده و در نه فصل، دسته بندی گردید .یافته های این تحقیق نشان می دهد جامعه ای که در محبوب القلوب به تصویر کشیده شده است، جامعه ای است غیر آرمانی که در آن انسان های عادی با لحاظ تمام جنبه های مثبت و منفی موجود و محتمل در حیات بشری، مجال ظهور یافته اند .موضع نویسنده غالبا نه تائید است و نه نقد و در مواردی که یکی از دو موضع را اتخاذ می کند، حساسیت های اجتماعی در عصر صفوی را باز می نماید و از این رو زندگی ایرانیان عصر صفوی با بیان طبیعی تری در واحد تحقیق به تصویر کشیده شده است .آداب، مناسبات و تحرکات درون دستگاه های حکومتی، فساد اقتصادی گسترده عوامل حکومت، قانون گرایی نسبی در سطح اجتماع، مشاغل و مراتب اجتماعی، آداب قضا و قضاوت، مناسبات درون خانه و خانواده، بیماری ها و داروهای رایج، آداب مهمان و مهمان داری، روابط تجاری و شرایط بهداشت عمومی بخشی از آداب و رسوم اجتماعی بازتاب یافته در داستان های محبوب القلوب است که در کنار هم، فضایی زنده و ملموس از ایران عصر صفوی به دست می دهند
متن يادداشت
Mahboub Al-Goloub" by Mirza Barkhordar Farahi, one of the Safavi era secretaries, is a collection of short and long stories that have been written in the style of anecdote and the author has tried to maintain the literary value of his work and reflecting a certain aspect of folklore and contemporary social customs as well. The common customs among the people of a community is a part of the identity of the human societies. The emergence and survival of this concept depends on a variety of factors; the geographical conditions, historical background, stability and political transformations, the unity or plurality of religions and the invasion of foreigners can be considered as the most important of these factors. In this research, with selecting Mahboub Al-Goloub as the study unit, first all the behavioral and spatial expressions of the reflected living and social culture in the book were extracted and then by referring to the library resources and descriptive-analytical method, the obtained information were adapted with the historical reports and categorized into nine chapters. The findings of this study indicate that the society which has been depicted in Mahboub Al-Goloub is a non-ideal society in which ordinary human beings have emerged in terms of all the positive and negative aspects that exist and are likely to exist in the human life. The writer's position is often neither confirmative nor critictive, and in cases where one of the two positions is adopted, he reveals social sensitivities in the Safavi era, and thus the life of the Safavi era Iranians has been depicted with a more natural expression in the research unit. Rituals, relationships and movements within the state apparatus, the widespread corruption of the government agents, relative legal normality at the community level, occupations and social levels, rituals of judgments, home and family relations, common diseases and drugs, guest habits and hospitality , business relations and public health conditions are different parts of the social customs reflected in the popular stories of Mahboub Al-Goloub that all together provide a living and tangible space of Iran during the Safavi era"
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )