امکانسنجی میزان تاب آوری شهری در برابر زلزله با رویکرد توسعه پایدار مطالعه موردی :منطقه ۴ کلانشهر تبریز
نام نخستين پديدآور
/الناز هادی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
: جغرافیا و برنامه ریزی
تاریخ نشرو بخش و غیره
، ۱۳۹۵
نام توليد کننده
، راشدی
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
جغرافیا و برنامهصریزی شهری گرایش آمایش شهری
زمان اعطا مدرک
۱۳۹۵/۱۱/۱۹
کسي که مدرک را اعطا کرده
تبریز
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
شهرها به عنوان یک مکان تجمع برای جمعیت انسانی در معرض وقوع بلایای طبیعی هستند و وقوع یک مخاطره طبیعی ممکن است آنصها را از توسعه بازدارد یا توسعه آنصها را کند سازد به عبارت دیگر سوانح طبیعی در دنیا همواره چالشی بزرگ در راه توسعه پایدار فراهم نمودهصاند .به همین علت، تقویت جامعه چه از لحاظ سازهصای و چه از لحاظ مدیریتی در راستای افزایش تابصآوری و کاهش آسیبصپذیری جوامع اهمیت دارد .پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان تابصآوری شهری در برابر زلزله با رویکرد توسعه پایدار، منطقه ۴ کلانشهر تبریز را مورد بررسی قرار داده است .روش تحقیق این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نوع داده ها اسنادی و میدانی، و از نظر نحوه اجرا به صورت پیمایشی است .در این پژوهش، با در نظر گرفتن ساختارهای کالبدی، اجتماعی و اقتصادی دخیل در برابر زلزله در قالب ۱۳ شاخص به ارزیابی تابصآوری منطقه ۴ شهر تبریز در مقابل زلزله پرداخته شده است .سپس با استفاده از مدل AHP به تلفیق لایهصهای کاربری در محیطGIS مبادرت شد و در نهایت، پهنهصهای تابصآور منطقه ۴ شهر تبریز مشخص شده است .نتایج پژوهش نشانصدهنده آن است که ۹/۴۳ درصد از منطقه ۴ دارای تابصآوری کاملا مناسب و ۳/۱۴ درصد از منطقه از تابصآوری کاملا نامناسبی برخوردار است .تابصآوری نسبتأ نامناسب، تابصآوری متوسط و تابصآوری نسبتأ مناسب به ترتیب با ۲۲.۸ درصد، ۱۲.۳ درصد و ۶ درصد سایر پهنه ها را شامل میصشود .به طور کلی میصتوان گفت که بخشصهای مرکزی و شرقی منطقه ۴ تبریز از نظر تابصآوری در برابر زلزله در وضعیت نسبتأ نامناسبی قرار داشته و در مقابل واحدهای ساختمانی واقع در بخشصهای جنوبی این منطقه از نظر تابصآوری در شرایط مساعدتری قرار دارد
متن يادداشت
Cities as an aggregation place for human populations are exposed to natural disasters and the occurrence of a natural hazard may prevent or slow down their development. In other words, natural disasters in the world have always been a major challenge for sustainable development. For this reason, strengthening the society both in terms of constructions and management in order to increase the resilience and to reduce the vulnerability of communities is important. The present research evaluates urban resilience against earthquake in district 4 of Tabriz megacity, with a sustainable development approach. This study is practical regarding its aim, documentary and field-based regarding the data, and surveying-based regarding its implementation. In this study, by taking into account the anatomic, social and economic structures involved in reducing the effects of an earthquake in the form of 13 indicators, resilience of the district 4 of Tabriz against earthquake is discussed. For this, the AHP model is used to estimate urban resilience and finally, the enduring zones in district 4 of Tabriz are specified. The results indicate that 43.9 of the district 4 has quite good resilience and 14.3 of the area has quite inappropriate resilience. Relatively inappropriate, moderate and relatively appropriate resilience percentages are 22.8 , 12.3 and 6 , respectively. In general, it can be said that the central and eastern parts of the district 4 of Tabriz have relatively inappropriate conditions regarding resilience, whereas constructions in the southern part of this area are in better condition
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )