نوان این رساله بررسی حرکات موزون آیینی در ایران و هند باستان است. هدف از آن اثبات ارتباط بین حرکات موزون بین این دو تمدن است. مذهب و نمایش از دیرابز در این دو سرزمین به هم تنیده بودند و نمود آن را در برگزاری آیینهای نمایشی میتوان دید. این رساله حاوی مقدمه و ۶ فصل میباشد. در انتها نیز دستاورد پژوهش در قاب نتیجهگیری آورده شده است و در آنجا بر پایهی شباهتهای شواهد باستان شناسی یاد شده قدمت یکسان دو تمدن در هنر رقص اثبات رسید.