فضاهای شهری به عنوان مرکز ارتباط در شهرها، نقش مهمی در زندگی اجتماعی اقتصادی ساکنان دارند. به عموم شهروندان تعلق داشته و هرچند منحصر به جنبه کالبدی نیست و با حضور انسان و فعالیت او معنا می یابد. اما این ویژگیهای کالبدی فضای شهری است که زمینه ساز ورود و مکث گروههای اجتماعی به فضاست در قرن اخیر ورود ماشین به فضاهای شهری و افزایش آلودگی ها رویکردی به نام توسعه پایدار را مطرح کرده که بر احیای مجدد محلات و فضاهای محلی تاکید دارد و توجه به عناصر و کیفیتهای این فضاها را از مسائل مهم در ایجاد پویایی و سرزندگی می داند. مقاله حاضر سعی دارد با تلفیق دو رویکرد توسعه پایدار و احیای فضاهای شهری، این فضاها را در محله باغ ملی شهرضا مورد ارزیابی قرار دهد. محله باغ ملی، جزء بخشهای قدیمی شهر است که با وجود داشتن عناصر تاریخی واجد ارزش، به دلیل فرسودگی های کالبدی و اجتماعی، سازندگی خود را از دست داده است و فضاهای عمومی آن نیاز به احیا دارند. در این پژوهش شاخصهای کالبدی فضاهای محله ای پایدار از طریق مشاهدات میدانی در محله باغ ملی مورد بررسی قرار می گیرند و برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کمی و کیفی به طور مکمل استفاده می شود با تاکید بر نتایج حاصل از پژوهش و با رعایت شاخصهای پایداری به دست آمده راهکارهایی در راستای در طراحی محله باغ ملی شهررضا، به عنوان الگوی فضاهای عمومی محله ای پایدار ارائه می گردد