نگرش بر اصول مختلف تمدنها در فراز و نشیب تاریخ از برجستهترین مشخصهی لحظهی بازشناسی هویت جوامع بشری است. تپهها، بناهای تاریخی و گنجینههای سرزمین کهنسال ما نیز با قدمت چندین ساله، هر کدام کتابی هستند پرماجرا،شنیدنی و جلوهای از شکوه هنر، معماری و ...بنای تاریخی شیرین و فرهاد از لحاظ تاریخی و بخصوص شیوهی معماری منحصر به فرد خود از نظر مطالعات باستان شناختی بسیار با اهمیت است. نوع معماری بنا، نوع مصالح بکار رفته در بنا، تعداد کم این بناها در سطح کشور، قرار گرفتن بر سر یمی از راههای فرعی و میانبر از عراق به کرمانشاه و تفاوت در شیوهی ساخت این اثر با بناهای مشابه و همعصر و ناشناخته بودن اثر تاکنون ، از جمله دلایلی هستند که در این مقاله سعی بر آن شده به جهت معرفی بهتر اثر و انجان مطالعات تکمیلی در آینده برای پژوهشگران به آن پرداخته شود. هرچند که در برنامههای پژوهشی بررسی و شناسایی باستان شناختی حوزهی ایوان و گمانه زنی در این بنا به جهت انجام برنامه مرمتی اثر به سرپرستی نگارنده این مهم به صورت مطالعات اولیه در سالهای قبل صورت پذیرفته است.در موقعیت جغرافیایی ۴۵ ۱ ۴۶ طول شمالی و ۵۹۰۵ ۴۳ عرض شرقی بر روی نقشه توپوگرافی ۵۰۰۰، ۱ و در ارتفاع ۱۰۱۷ متری از سطح دریا،بنای تاریخی وجود دارد که به نام طاق سیرین و فرهاد خوانده میشود. این اثر در ۴۰ کیلومتری شهر ایوان از توابعه استان ایلام و ۷ کیلومتری روستای چهل زرنه در تنگهای موسوم به تنژه کوشک در نزدیکی جاده ارتباطی ایوان - سوسمار واقع شده است که مردم بومی، آنرا طاق شیرین میخوانند. بنای مزبور در منطقه کوهستانی و در حاشیهی غربی رودخانه کوشک واقع شده است. طاق یا طاق شیرین نام و نماد بنا و منطقه واقع شده اثر بود که علاوه بر این اصطلاح فوق، معرف تنگه کوشک نیز هست. بنای مذکور از نوع طاقهای سنگی و از دارای پلانی مربع بوده که رو به جنوب شرقی ساخته شده است. که به علت قرار گیری در مسیر فرسایش و ریزش صخرههای متلاشی شده در زیر تودهای از خاک و شن مدفون گردیده بود. در سال ۱۳۷۹ طی برنامهای پژوهشی و مرمتی کاملا نمایان شد. اطاق نام طاق این بنا عبارت از یک اتاقک نیمه زیرزمینی به طول ۲۲۰ سانتی متر و عرض ۲۹۰ سانتیمتر که در سطح تحتانی دیوار ضلع شمالی آن دریاچهای با پوشش بدون دور (تخت) به ابعاد ۶۴*۱۴۵*۱۰۰سانتی متر تعبیه شده است. ورودی بنا در بخش جنوب شرقی و به ابعاد ۱۲۵*۱۳۰*۸۰ سانتیمتر ساخنه شده است. محل احداث بنا در شیب طبیعی کوهپایه انتخاب، سپس سطح شیب دار را رو به شرق برش داده و بیش از نیمی از بنا را درون برش ایجاد شده احداث نمودهاند. تنها بخش سقف پلکانی و دو طرف درگاه دارای منظر بیرونی است. دیوارهای بنا در سه جهت شمال، جنوب و غرب محصور در برش احداث تپه بوده به صورتی که بخش تراش خوردهی سنگها در داخل بنا و بخش نتراشیدهی آن در در حاشیهی دیوارهی برش قرار گرفتهاند