از موثرترین عوامل ثبات در جوامع پیشرفته غربی، وجود نهادمند احزاب سیاسی است؛ چرا که احزاب به مثابه گروههای ساماندهنده، خواستهها، تعارضها، جنبشها و طغیان های اجتماعی را فرونشانده و افراد جامعه را در جهت رسیدن به خواستهها و مشارکت در قدرت و حاکمیت هدایت و رهبری میکنند. حزب نیاز و ضرورت جوامع باثبات امروزی است. بدینسان نقش محوری احزاب در ایجاد و حفظ ثبات سیاسی جوامع و حفظ همبستگی ملی، انکارناپذیر می نماید. از این رو، در این نوشتار، از منظری تئوریک به نقش و اهمیت احزاب در ایجاد همبستگی ملی توجه شده است. همچنین کاویژههای احزاب سیاسی از قبیل ایجاد مشارکت سیاسی، جامعهپذیری سیاسی، تجمیع منافع متکثر قدرت اجتماعی و دیگر عواملی در انعکاس خواستها و تقاضاهای اجتماعی از یک سو و نواقص و ناکارآمدی دولت از سوی دیگر، پرداخته میشود. در بحثی تاریخی ـ تحلیلی، به بیان روند تحزب از زمان مشروطه تا ظهور انقلاب اسلامی، از منظر آسیبشناسی، نگاهی اجماعلی شده و آنگاه عوامل عدم موفقیت احزاب ایرانی در دوره فوق در ایجاد همبستگی ملی و ناکامی در ایفای دیگر کارویژههای حزبی تحلیل شده است. در قسمت پایانی این مقاله، پیشنهاداتی به منظور تقویت روند تحزب گرایی در جمهوری اسلامی ایران ارائه گردیده است.
ترجمه
پديدآور
بهرور رشیدی
عنوان قراردادی
عنوان قراردادي
احزاب سیاسی و همبستگی ملی
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )