رادیوداروها بخش بسیار مهمی از فرآیندهای درمانی و تشخیصی در پزشکی هسته ای است. رادیودارو یک ترکیب شیمیایی دارای یک رادیونکلوئید پرتوزاست. دو گونه اصلی از رایوداروها وجود دارد که خصوصیاتشان مستقیما به خصوصیات رادیونکلوئید به کار رفته در آن بستگی دارد. رادیوداروها در فرمهای فیزیکی و شیمیایی متنوع فرمولبندی میشوند تا رادیواکتیویته به بخشهای خاصی از بدن رسانده شود. تابش گاما منتشر شده از رادیوداروهای تشخیصی از بدن خارج میشود و سپس با آشکارسازهای خارج بدن تصویر تشکیل میصشود.الگوی توزیع تابش در یک سیستم ارگان نسبت به زمان به پزشک هسته ای اجازه میصدهد ارزیابی تشخیصی از عملکرد و مورفولوژی داشته باشد. یک رادیوداروی درمانی تابش ذره ای (ذرات آلفا و بتا) تابش میکند که انرژی خود را در ارگان تحت درمان اتلاف میکنند. در این پژوهش مفاهیم بنیادی طراحی و بهینه سازی رادیوداروها مورد بررسی قرار گرفته شده است. اصول محاسبات دوز و منابع اطلاعات مربوط به چشمه ها برای محاسبات بررسی شده است.هر چند محاسبات دوز برای همه انواع رادیوداروها مورد نیاز است، محاسبات دوز برای کاربردهای درمانی بسیار برای بیمار اهمیت دارد. همچنین اهمیت اعمال محاسبات دوز مختص به بیمار توضیح داده شده است. علاوه بر این موضوع جدید استفاده از گسیلنده های آلفا در رادیوایمونوترائی مورد بررسی قرار گرفته شده است.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
تقسیم فرعی موضوعی
رادیودارو
تقسیم فرعی موضوعی
دوزیمتری
تقسیم فرعی موضوعی
تصویربرداری هسته ای
تقسیم فرعی موضوعی
رادیوایمونوتراپی
عنصر شناسه ای
فیزیک
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )