بررسی دموگرافیک و هیستوپاتولوژی بیماران مبتلا به لوپوس پروفوندوس که تحت نمونه برداری در بیمارستان رازی از سال 1395 تا 1400 قرار گرفته اند
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
نرجس رمضانی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۴۰۲
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۶۳ص
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
دکتری پزشکی عمومی
زمان اعطا مدرک
۱۴۰۲/۰۲/۱۰
امتياز متن
۱۸
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
بیان مسئله: لوپوس پانیکولیت یک بیماری خودایمنی نادر و زیرمجموعه لوپوس اریتماتوز پوستی مزمن میباشد. ضایعات بصورت پلاک یا ندول های زیرجلدی ایندوره اریتماتو و اغلب دردناک در نواحی fatty بدن ظاهر میشود. اغلب پس از بهبودی علائم فعال لیپوآتروفی، فیبروز درم، اسکارهای عمیق و فرورفتگی رخ می دهد که باعث بدشکل شدن صورت و بدن شده و بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر می گذارد. تاکنون هیچ داروی CLE مورد تایید FDA نمی باشد. با توجه به نادر بودن بیماری و سیر مزمن آن و محدود بودن مطالعات انجام شده، جهت درمان بهتر بیماران نیازمند درک بهتر هیستوپاتولوژی و سیر بیماری هستیم که در این مطالعه به آن پرداخته میشود.روش انجام: با مراجعه به بایگانی پرونده و نمونه های همه بیماران مبتلا به لوپوس پروفوندوس که تحت نمونه برداری در بیمارستان رازی از سال ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۰ قرار گرفته اند را به دست آوردیم. و در مجموع 54 بیمار به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. و اطلاعات بالینی و پاتولوژیک مربوط به آن ها بررسی شد. بیمارانی که امکان پیگیری به دلیل عدم مراجعه به درمانگاه یا عدم پاسخگویی به تماس را نداشتند از مطالعه خارج شدند.یافته ها : ما بصورت گذشته نگر اطلاعات بالینی 54 بیمار مبتلا به لوپوس پانیکولیت را که در سال 1395 الی 1400 در بیمارستان پوست رازی تحت نمونه برداری قرار گرفتند بررسی کردیم. میانگین سن بیماران 38.8 سال بود. 61.1% بیماران فارس، 13% ترک، 7.4% لر و 7.4% کرد، 5.6% مازنی و 1.9% گیلک و عرب و ترکمن بودند. نسبت زن به مرد 5 به 1 بود. 24.1% بیماران سابقه لوپوس داشتند. که این میزان در بین مردان 11.1% و در بین زنان 26.6% بود که تفاوت معناداری بین آن ها مشاهده نشد. میانگین زمان تا تشخیص 22 ماه بود. در مطالعه ما 61.1% پلاک، 37% ندول، 3.7% پاپول، 3.7% پچ داشتند. در 79.6% از بیماران ضایعات بصورت اریتماتو و در72.2% بصورت ایندوره بوده است. و 40 نفر (74.1%) درد و تندرنس در محل ضایعه داشتند. 7 نفر(13%) اولسر و 2 نفر(3.7%) کراست داشتند. در 11نفر(20.4%) آتروفی مشاهده شد. ویژگی های بالینی DLE در 22.2% بیماران مشاهده شد. تعداد ضایعات در شروع بیماری در 20 نفر (37%) 3 عدد، در 18 نفر (33.3%) 2 عدد، در 14 نفر (25.9%) 1 عدد، و در 2 نفر (3.7%) 4 عدد بوده است. 40.7% ضایعات در پروگزیمال اندام فوقانی، 29.6% در سر و 29.6% در تنه، 22.2% در پروگزیمال اندام تحتانی، 14.8% در دیستال اندام فوقانی و 13% در دیستال اندام تحتانی بودند. پانیکولیت لبولار در 63% موارد، پانیکولیت سپتال در 51.9% و پانیکولیت پاراسپتال در 1.9% مشاهده شد. ارتشاح سلول های ایمنی در چربی زیرجلدی شامل پلاسما سل (46.3%)، هیستوسیت (25.9%)، ائوزینوفیل (11.1%) و نوتروفیل (1.9%) بود. فولیکول های ژرمینال سنتر در 11.1% موارد مشاهده شد. رسوب موسین در 50% موارد وجود داشت. ویژگی های بافت شناسی تشخیصی DLE در اپیدرم و درم پوشاننده 68.5% بود. واسکولوپاتی در مطالعه ما در39 نمونه (72.2%) وجود داشت. ANA در 24.1% موارد، AntidsDNA در 9 بیمار (16.66%) مثبت شد. و 14.8% DIF مثبت داشتند. در 24% موارد از کورتیکواستروئید موضعی استفاده شده بود. برای 16 بیمار (29.6%) تزریق داخل ضایعه انجام شد. 52 بیمار (96.3%) تحت درمان با هیدروکسی کلروکین، 25 بیمار (46.2%) تحت درمان با سلسپت و33 بیمار (61.1%) تحت درمان با پردنیزولون قرار گرفتند. در 46 نفر (85.2%) علائم التهابی بهبود یافت. و پس از آن در 33 بیمار (61.1%) فقط آتروفی و فیبروز باقی ماند.نتیجه گیری: لوپوس پانیکولیت یک بیماری نادر است. و تشخیص آن ، به ویژه در کسانی که سابقه SLE یا DLE در هنگام مراجعه ندارند دشوار است. با توجه به سیر مزمن بیماری و تاثیرات تأخیر تشخیص بر کیفیت زندگی بیمار، نیاز به تشخیص و درمان زودهنگام برای جلوگیری از درد و آتروفی غیرقابل برگشت وجود دارد.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
آسیبشناسی
عنصر شناسه ای
Pathology
داده رابط بین فیلدها
a12
داده رابط بین فیلدها
a12
موضوع مستند نشده
لوپوس اریتماتوز پانیکولیت
موضوع مستند نشده
پانیکولیت
موضوع مستند نشده
لوپوس پوستی
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )