عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
شماره کتابشناسی ملی
شماره
۹۶۶۷۸پ
زبان اثر
زبان متن نوشتاري يا گفتاري و مانند آن
فارسی
عنوان و نام پديدآور
عنوان اصلي
بررسی اثرات حاد و مزمن مورفین و متادون بر سلولهای اندوتلیوم ورید بند ناف جنین انسان ( HUVEC) با مداخله لیتیوم
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
صدف نظام الاسلامی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۳۹۹
مشخصات ظاهری
مواد همراه اثر
سی دی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
دکتری تخصصی (phd)
نظم درجات
فارماکولوژی
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
یکی از مهم ترین چالش های استفاده بالینی از اوپیوئیدها بروز پدیده تحمل به صورت حاد و مزمن می باشد. این پدیده نیاز به شناسایی ترکیبات درمانی جدید و استراتژی هایی جهت بهبود کارایی اوپیوئیدها را به وجود آورده است .تاکنون، مطالعات بسیاری بر روی سلول های عصبی صورت گرفته است تا مکانیسم های سلولی مولکولی درگیر در بروز تحمل همچون افزایش فعالیت cAMP و مسیر سیگنالینگ NO و GSK-3β شناسایی شوند. با این حال اثر اپیوئیدها بر سلول های غیرعصبی و احتمال بروز پدیده desensitization یا همان حساسیت زدایی در این سلول ها مورد مطالعه قرار نگرفته است. لیتیوم یک داروی مهارکننده GSK-3β می باشد که اثرات خود را از طریق تعدیل مسیر سیگنالینگ NO نیز انجام می دهد. در این مطالعه بر آن شدیم تا اثر لیتیوم را بر desensitization احتمالی ناشی از مصرف حاد و مزمن مورفین و متادون بر روی یک رده سلولی غیرعصبی (اندوتلیوم) که گیرنده های اپیوئیدی mu و kappa را بیان می کند، بررسی نماییم. روش کار: سلول های اندوتلیوم ورید بند ناف جنین انسان (HUVEC)، پس از شمارش در پلیت های 6، 24، و یا 96 خانه به مدت 24 ساعت در انکوباتور با دمای C° 37و CO2 5%کشت داده شدند. سپس جهت تعیین غلظت مناسب اپیوئیدها برای ایجاد desensitization، سلول ها به مدت 6 و 48 ساعت با دوزهای مختلف مورفین (1، 10، 50، 100، 200، 300 میکرومولار) و متادون (1، 10، 20، 50، 100، 200، 300 میکرومولار) تیمار شدند و از نظر سطح نیتریت تولیدی و درصد بقا مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت مطالعه اثر لیتیوم بر ممانعت از ایجاد desensitization، از غلظت های (0.1، 1، 10، 20 میلی مولار) لیتیوم، 1 ساعت قبل از افزودن مورفین یا متادون استفاده شد. برای بررسی فاکتورهای بروز desensitization مانند نیتریک اکساید و cAMP، به ترتیب از روش های گریس و کیت سنجش cAMPاستفاده شد. به منظور بررسی نقش و مکان یابی آنزیم eNOS، از روش ICC استفاده گردید. تغییر در میزان فسفریلاسیون و بیان مولکول های GSK-3β با روش وسترن بلات سنجیده شد.یافته ها: 6 ساعت انکوباسیون سلول ها با مورفین و متادون هیچ تغییر چشم گیری در سطح نیتریت تولیدی ایجاد نکرد. با این حال، 48 ساعت انکوباسیون با مورفین (100میکرومولار) و متادون (20 میکرومولار) منجر به افزایش چشمگیر میزان نیتریت سلولی نسبت به گروه کنترل گردید. یک ساعت پیش درمانی تنها با غلظت 10 میلی مولار لیتیوم باعث کاهش معنی دار نیتریت نسبت به گروه های دریافت کننده مورفین و متادون شد. 6 ساعت انکوباسیون سلول ها با مورفین و متادون تغییر چشم گیری در سطح cAMP سلولی ایجاد ننمود، درحالیکه پس از 48 ساعت تماس، مورفین منجر به افزایش چشمگیر میزان cAMPسلولی نسبت به گروه کنترل شد. یک ساعت پیش درمانی با لیتیوم منجر به کاهش معنی دار سطح cAMPنسبت به گروه مورفین گردید. 48 ساعت انکوباسیون سلول ها با متادون تغییر معنا داری در سطح cAMP ایجاد نکرد. نتایج حاصل از ICC نشان داد که میزان بیان آنزیم eNOS پس از 48 ساعت انکوباسیون با مورفین و متادون به طرز چشم گیری در مقایسه با کنترل افزایش یافت و پیش درمانی با لیتیوم در هر دو گروه منجر به کاهش معنی دار میزان eNOS گردید. نتایج وسترن بلات نشان دادند که طی تماس 6 و 48 ساعته با مورفین و متادون، میزان فسفریلاسیون آنزیم GSK-3β کاهش یافت که نشان دهنده افزایش فعالیت این آنزیم نسبت به گروه کنترل بود. پیش درمانی سلول ها با لیتیوم که یک مهارکننده GSK-3 می باشد منجر به افزایش فسفریلاسیون پروتئین GSK-3βنسبت به کنترل گردید. نتیجه گیری: این مطالعه برای اولین بار نشان داد که الگوی پدیده desensitization در سلول های غیر عصبی نیز می تواند رخ بدهد و این الگو با تغییر در سطح فاکتورهایی همچون نیتریت، eNOS، cAMP و یا GSK-3β خصوصا پس از 48 ساعت تماس، همراه می باشد. شواهد مطالعه نشان داد که لیتیوم (در دوز 10 میلی مولار) و در این رده سلولی (HUVEC) توانست با کاهش معنی دار سطح برخی از فاکتورهای desensitization به اوپیوئیدها منجر به کاهش desensitization شود. همچنین در این مطالعه تفاوت بارزی بین تجویز مزمن متادون و مورفین دیده شد که در آن متادون اثر تحریکی روی cAMP ندارد. در حالی که مورفین به وضوح منجر به افزایش سطح cAMP گردید. مطالعات بیشتری نیاز است تا اثرات دقیق تر تحمل به اپیوئیدها بر سلول های اندوتلیال همچنین پیامدهای بالینی آن در انسان مشخص گردد.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
مورفین
عنصر شناسه ای
Morphine
داده رابط بین فیلدها
a10
داده رابط بین فیلدها
a10
موضوع مستند نشده
حساسیت زدایی
موضوع مستند نشده
متادون
موضوع مستند نشده
لیتیوم
موضوع مستند نشده
HUVEC
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )
کد نقش
، پديدآور
مستند نام اشخاص تاييد نشده
نظام الاسلامی، صدف
نام شخص - ( مسئولیت معنوی درجه دوم )
کد نقش
، استاد راهنما
کد نقش
، استاد راهنما
مستند نام اشخاص تاييد نشده
دهپور، احمدرضا
مستند نام اشخاص تاييد نشده
شفارودی، حامد
شناسه افزوده (تنالگان)
عنصر شناسه اي
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
مبدا اصلی
کشور
ایران
سازمان
دانشگاه علوم پزشکی تهران ،دانشکده پزشکی
تاريخ عمليات
20221218
شماره دستیابی
شماره بازیابی
۲۱۳۸ف
داده هایی که از فرمت مبدا برگردانیده نشده است
شماره فيلد فرمت مبدا
دانشگاه علوم پزشکی تهران ،کتابخانه دانشکده پزشکی
وضعیت انتشار
فرمت انتشار
p
اطلاعات رکورد کتابشناسی
نوع ماده
TF
کد کاربرگه
92029
اطلاعات دسترسی رکورد
سطح دسترسي
a
تكميل شده
Y
