بررسی میزان موفقیت و عوارض روش جراحی superior rectus transposition augmented در بیماران مبتلا به سندرم دوئن ایزوتروپیک و فلج زوج شش مغزی
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
احمد معصومی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۳۹۸
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۵۸ص
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
دکتری تخصصی
نظم درجات
چشم پزشکی
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
مقدمه: به منظور درمان سندرم دوئن ازوتروپیک و فلج زوج 6 مغزی به طور معمول از دو روش جراحی medial rectus recession و vertical rectus transposition استفاده می شود. مطالعات اخیر حاکی از آن بوده است که superior rectus transposition (SRT) در ترکیب با medial rectus recession می تواند در درمان این دو بیماری موثر بوده و محدودیت در ابداکشن و میزان انحراف در primary gaze را به شکل قابل توجهی بهبود بخشد. با این وجود به علت جدید بودن این روش جراحی مطالعات اندکی در مورد اثربخشی آن و عوارض احتمالی انجام شده است. ماهیت گذشته نگر بیش تر این مطالعات، نیاز به انجام یک مطالعه آینده نگر را بیش از پیش برجسته می سازد. مطالعه ی کنونی به منظور بررسی میزان موفقیت SRT با یا بدون MR recession در درمان انحراف چشم، محدودیت در ابداکشن و head posture غیرطبیعی طراحی شده است. علاوه بر این عوارض این روش جراحی نظیر ایجاد انحرافات vertical و torsional جدید نیز در مطالعه حاضر مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: تعداد 27 بیمار مبتلا به سندرم دوئن و فلج زوج 6 مغزی پس از کسب رضایت آگاهانه وارد مطالعه شدند . تمامی بیماران تحت درمان با روش جراحی SRT با یا بدونrecession MR قرار می گرفتد. به منظور ارزیابی میزان انحراف چشم از alternate prism and cover test استفاده شد . در صورتی که بیمار به علت تاری دید توانایی انجام تست مذکور را نداشت، از Krimsky test جهت اندازه گیری انحراف استفاده می شود. میزان torsion subjectiveچشم ها قبل و بعد از عمل با استفاده از double Maddox rod و میزان objective torsion با استفاده از فوندوس فوتو مورد ارزیابی قرار گرفت. محدودیت در ابداکشن و میزان head posture غیرطبیعی نیز قبل و بعد از عمل اندازه گیری می شود. بیماران قبل از عمل و با فواصل 1 هفته، 3 ماه و 6 ماه پس از عمل ویزیت شدند. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزاری آماری SPSS v.22.1 انجام می شود.یافته ها: میانگین سن در بیماران مبتلا به سندرم دوئن 24.3±11.2 و در بیماران مبتلا به فلج زوج شش مغزی 34.9±18.7 بود. میزان انحراف دور در بیماران مبتلا به سندرم دوئن از 27.3±4.6 PD به 5.4±6.2 PD و میزان انحراف نزدیک از 21.3±2.6 PD به 2.2±3.3 PD رسید(P<0.001و P<0.001). در بیماران مبتلا به فلج زوج شش مغزی میزان انحراف دور از 68.3±25.1 PD به 4.0±4.7 PD و میزان انحراف نزدیک از 57.7±26.1PD به 2.5±4.8 PD رسید (P=0.002و P=0.002). محدودیت ابداکشن در هر دو گروه به طرز قابل توجهی بهبود یافت (P<0.001 در گروه مبتلا به سندرم دوئن و P=0.008 در گروه فلج عصب شش). انحرافات عمودی جدید در 6 بیمار (21.4%) ایجاد شد. 5 بیمار دچار هیپوتروپی شده و یک بیمار دچار هیپرتروپی شد. میانگین هیپوتروپی ایجاد شده در گروه سندرم دوئن 4.7±3.5 PD ( بین 1-8 PD) و در گروه فلج عصب شش 4.0±1.4 PD (بین 3-5 PD) بود. این انحرافات عمودی در تمامی بیماران بی علامت بود و نیاز به اقدام بیشتری نداشت. هیچ کدام از بیماران از دیپلوپی تورشنال شکایت نداشتند. نتیجه گیری: ترکیب SRT با رسس مدیال رکتوس یک روش موثر و بی خطر در درمان بیماران مبتلا به سندرم دوئن ایزوتروپیک و فلج عصب شش است. این روش علاوه بر اصلاح انحراف در primary position، محدودیت ابداکشن را بهبود می بخشد.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
جراحی
عنصر شناسه ای
surgery
عنصر شناسه ای
Surgery, Operative
داده رابط بین فیلدها
a13
داده رابط بین فیلدها
a13
داده رابط بین فیلدها
a13
موضوع مستند نشده
سندرم دوئن
موضوع مستند نشده
فلج عصب شش
موضوع مستند نشده
رسس مدیال رکتوس
موضوع مستند نشده
SRT
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )