بررسی الگوی variable number tandem repeat، مقاومت آنتی بیوتیکی و ژن های کد کننده فاکتورهای ویرولانس در جدایه های انتروکوکوس بدست آمده از نمونه های بالینی کودکان
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
آذین ستاری مراجی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۳۹۶
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۸۷ص.
ساير جزييات
جدول نمودار
مواد همراه اثر
سی دی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
میکروب شناسی پزشکی
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
انتروکوکوس ها به عنوان دومین عامل عفونت های مجاری ادراری و زخم های بیمارستانی و سومین عامل رایج باکتریمی بیمارستانی در سراسر دنیا مطرح هستند. از دلایل پایداری این باکتری ها در محیط های بیمارستانی می توان به مقاومت آن ها به آنتی بیوتیک های رایج استفاده شده و حضور برخی از فاکتورهای ویرولانس اشاره کرد. هدف این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی، ژن های کدکننده فاکتورهای ویرولانس و خصوصیات ژنتیکی جدایه های انتروکوکوس براساس تعیین الگوی VNTR می باشد. روش بررسی: جدایه های انتروکوکوس بدست آمده از نمونه های بالینی کودکان در سال های 1394-1391 با استفاده از تست های بیوشیمیایی و ردیابی ژن های ddlE. faecalis و ddlE. faecium تا سطح گونه شناسایی شدند. از روش دیسک آگار دیفیوژن برای تعیین حساسیت جدایه های انتروکوکوس استفاده شد. جهت غربالگری انتروکوکوس های مقاوم به ونکومایسین (VRE)، MIC جدایه ها با روش آگار دایلوشن تعیین شد. به منظور ردیابی ژن های کد کننده فاکتورهای ویرولانس، ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی و تکثیر نواحی VNTR از روش PCR استفاده شد. نتایج: در این مطالعه 189 جدایه انتروکوکوس جدا شد که شامل 108 (1/57%) جدایه انتروکوکوس فاسیوم و 67 (4/35%) جدایه انتروکوکوس فکالیس بود. بیش از 75% جدایه های انتروکوکوس فاسیوم به آنتی بیوتیک های جنتامایسین، سیپروفلوکساسین، آمپی سیلین، اریترومایسین و کلیندامایسین مقاوم بودند، در حالی که میزان مقاومت نسبت به آنتیبیوتیک سینرسید 2/29% بود. در جدایه های انتروکوکوس فکالیس کمترین مقاومت نسبت به آنتیبیوتیک آمپیسیلین (4/7%) و بیشترین مقاومت نسبت به آنتیبیوتیک های کلیندامایسین (100%) و اریترومایسین (5/98%) مشاهده شد. فراوانی جدایه های VREدر سویه های انتروکوکوس فاسیوم و انتروکوکوس فکالیس به ترتیب 3/70% و 9/8% بود که ردیابی ژن vanA در جدایه های VRE حاکی از فراوانی 7/94% در جدایه های انتروکوکوس فاسیوم و 50% در جدایه های انتروکوکوس فکالیس بود. هم چنین فراوانی جدایه های با مقاومت بالا به جنتامایسین ((HLGR در سویه های انتروکوکوس فاسیوم و انتروکوکوس فکالیس به ترتیب 75% و 2/49% بود و ژن aac(6′)-Ie–aph(2″)-Ia در جدایههای HLGR به ترتیب در 1/48% و 6/60% از سویه های انتروکوکوس فاسیوم و انتروکوکوس فکالیس مشاهده شد. ژن acm فراوان ترین (4/81%) ژن کد کننده فاکتور ویرولانس در جدایه های انتروکوکوس فاسیوم بود. جدایه های انتروکوکوس فاسیوم در 27 MLVA تایپ قرار گرفتند که فراوان ترین آن ها MTfm1 شامل 43 جدایه بود. جدایه های انتروکوکوس فکالیس در 38 MLVA تایپ قرار گرفتند. نتیجه گیری: بالا بودن فراوانی یک کلاستر یا تایپ غالب که در مدت مورد مطالعه و از بخش های مختلف جدا شده و دارای مقاومت چندگانه به آنتی بیوتیک بودند احتمالا نشان دهنده ناکارآمدی استراتژی های کنترل عفونت در این مرکز بوده و از آن جایی که جمعیت مورد مطالعه کودکان و نوزادان بودند و با توجه به سیستم ایمنی ضعیف در آن ها در صورت عدم رسیدگی می تواند باعث مشکلات جدی در بیمار شوند.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
موضوع مستند نشده
انتروکوکوس
موضوع مستند نشده
مقاومت آنتی بیوتیکی
موضوع مستند نشده
فاکتورهای ویرولانس
موضوع مستند نشده
MLVA
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )