بررسی اثر محافظتی ملاتونین بر بیان ژنهای آسیب اکسیداتیو NOX2 NADPH Oxidase و NOX4 ناشی از تابش مستقیم و اثقر همسایگی پرتو در بافت ریه موشهای صحرایی
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
مسعود نجفی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
1398
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
123ص.
ساير جزييات
جدول،نمودار
مواد همراه اثر
سی دی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
دکتری تخصصی(PHD)
نظم درجات
فیزیک پزشکی
امتياز متن
18/33
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
آنزیم های NADPH Oxidase از مهمترین عوامل تولید رادیکال آزاد درون سلولها هستند که نقش مهمی در آسیب های سلولهای نرمال ناشی از تابش پرتو دارند. مطالعات نشان داده است که افزایش بیان برخی از زیرمجموعه های سیستم NADPH Oxidase همانند NOX1، NOX2، NOX4 و NOX5 در آسیب کروموزومی، التهاب و فیبروز نقش دارد. همچنین بررسی های برون تنی نشان داده است که غشای سلولها در تولید رادیکال آزاد نقش مهمی دارد و از عوامل مهم ایجاد اثر همسایگی می باشد. در این مطالعه بیان NOX2 و NOX4، و همچنین به دنبال تابش تمام بدن، تابش محدود لگن و همچنین تابش محدود ریه در موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین تاثیر ملاتونین به عنوان یک محافظ پرتوی بر بیان آنها و آسیب اکسیداتیو DNA مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها: 7 گروه شامل 7 موش صحرایی نر نژاد Wistar به صورت گروههای کنترل، تجویز ملاتونین، تابش تمام بدن با 2 گری، تابش لوکال لگن با 2 گری، تابش 1.5 سانتی گری (معادل دوز پرتوی اسکتر)، تابش تمام بدن همراه با تجویز ملاتونین، و تابش لوکال لگن همراه با تجویز ملاتونین تقسیم بندی شدند. در این گروهها پس از 24 ساعت سطح آسیب اکسیداتیو کروموزوم، بیان ژنهای TGFβr1، Smad2، NF-kB، NOX2 و NOX4 مورد بررسی قرار گرفت. همچنین میزان تغییرات در سطح پروتئین NOX2 و NOX4 ارزیابی گردید. 4 گروه دیگر نیز به صورت گروههای کنترل، ملاتونین، تابش لوکال قفسه سینه با 15 گری، و تجویز ملاتونین قبل تابش دهی مورد ارزیابی قرار گرفت و تغییرات در بیان ژنهای مورد اشاره در طی 70 روز پس از تابش پرتو مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج: تابش پرتو به تمام بدن سبب افزایش بیان ژنهای NOX2، NOX4، NF-kB، Smad2 و TGFbr1 اشاره گردید، هر چند که تابش لگن منجر به افزایش بیان ژنهای TGFbr1، NF-kB، NOX2 و NOX4 گردید. آسیب اکسیداتیو کروموزوم و سطح پروتئین های NOX2 و NOX4 در هر دو حالت افزایش یافت (p<0.001). ملاتونین توانست سطح بیان ژنهای TGFbr1، NOX2 و NOX4 را پس از تابش مستقیم، و NF-kB و NOX2 را پس از تابش لگن کاهش دهد (p<0.001). همچنین ملاتونین سطح پروتئین های NOX2 و NOX4 را پس از تابش مستقیم کاهش داد (p<0.001)، اما تاثیری بر افزایش آنها در سلولهای ریه پس از تابش لگن نداشت. ملاتونین همچنین افزایش سطح آسیب اکسیداتیو را در هر دو حالت کاهش داد. این بررسی ها در طی 10 هفته پس از تابش نیز نشان داد که بیان تمامی ژنها افزایش یافته است. ملاتونین متوانست تا بیان تمام ژنها را کاهش دهد (p<0.001). بحث: افزایش بیان ژنهای NOX2 و NOX4 ممکن است در آسیب های ناشی از اثر مستقیم و همسایگی پرتو در بافت ریه نقش داشته باشند. تجویز ملاتونین ممکن است سطح این آنزیم ها را کاهش دهد و از این طریق آسیب های پرتوی را کاهش دهد. هر چند ملاتونین نتوانست تا از افزایش سطح این آنزیم ها ناشی از اثر همسایگی جلوگیری کند.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
موضوع مستند نشده
ملاتونین
موضوع مستند نشده
بافت ریه
موضوع مستند نشده
تابش پرتو
موضوع مستند نشده
NOX2
موضوع مستند نشده
NOX4
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )