مسئله جواز «سهوالنّبی(ص)» از جمله مسائل اختلافی میان فِرق اسلامی است و هر گروه با استناد به آیات، روایات و دلایل عقلی به ردّ نظریه مخالف پرداختهاند. برای واژه «سهوالنّبی(ص) » یازده مصداق تعیینشده که از جمله میتوان به سهو در ذنوب، تبلیغ، امور معیشتی و فتوا اشاره کرد. شماری از اهلعامه، اهلسنّت بهویژه متکلّمان، برخی از معانی سهو را پذیرفتهاند. در میان شیعیان نیز کسانی قائل به سهوالنّبی (ص) در برخی از مراتب هستند. بسیاری از روایات مربوط به «سهوالنّبی (ص)» از جهت سندی ضعیف بوده و با مضامین تاریخی ناسازگارهستند. به لحاظ دلالت نیز با برخی از روایات و اصول محکم، تعارض دارند. در این پژوهش، آیات قرآن، تفاسیر و دیگر روایات و اصول محکم که به طور مستقیم و غیرمستقیم سهو رسول خدا(ص) را به طور مطلق ردّ میکنند، مورد ارزیابی قرارگرفتهاند. همچنین دیدگاه موافقان «سهوالنّبی (ص)» اعم از شیعه و سنّی، مورد ارزیابی و نقد قرارگرفته و نظر مختار تبیین گردیده است. ثمره این بحث در مسئله عصمت پیامبر(ص) و حجیّت قول، فعل و تقریر ایشان و نیز میزان اعتماد مردم به سیره آن حضرت ظاهر میگردد و نقش مهمّی در علوم فقه، کلام و ... خواهد داشت. محورهای مهمّ این پژوهش عبارت اند از: واژه شناسی سهو؛ بررسی معانی اصطلاحی «سهوالنّبی(ص) » کلام قائلین به سهو در میان علما و متکلّمان سنّی و شیعه؛ کلام قائلین به عدم سهو در عامّه و خاصّه؛ نقد و بررسی سندی - تاریخی روایات خاصّه سهوالنّبی(ص) و نحوه دلالت آنها؛ بررسی دلایل نقلی از آیات در ردّ «سهوالنّبی(ص)»؛ بررسی دلایل نقلی از روایات در ردّ «سهوالنّبی (ص) ».