كثرتگرایی دینی به معنای آن است كه ادیان بزرگ جهان برآیند برداشتهای متغیر، دریافتها و واكنشهای گوناگون از حقیقت غایی و مرموز الوهی است. از نگاه باورمندان به كثرتگرایی دینی، حقیقت مطلق و رستگاری، در دین یا مذهبی ویژه منحصر نیست، بلكه میان جملگی ادیان و مذاهب گونهگون مشترک است و در نتیجه پیروان آنها از هدایت و نجات بهرهمنداند. این موضوع در نیمه دوم قرن بیستم در ایران نیز مطرح و رفته رفته به یكی از مباحث بنیادی تبدیل شد و اندیشمندان دینی را واداشت تا پیرامون آن قلمفرسایی كنند. برخی به گونه مطلق از آن پشتیبانی كردند و آن را همسو با دیدگاه اسلام دانستند و برخی نیز به گونه مطلق مخالفت كردند و آن را رویارو با اندیشه اسلامی دانستند. با درنگی افزونتر باید گفت: اسلام پیرامون این موضوع نگاهی دیگر دارد؛ در قلمرو حقیقتشناختی شمولگرایی را میپذیرد و در قلمرو نجاتشناختی، كثرتگرایی را. حقانیت با نجات نسبت مستقیم ندارد.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
شمول گرایی دینی;حقیقت;معصومین;انحصارگرایی دینی; قرآن; دین;ادیان و مذاهب;کثرت گرایی دینی;