محققان علوم قرآنی از گذشته تاکنون بر اساس معیارهایی چون کمیت و تعداد آیات، فواتح سور، ترتیب و زمان نزول، همجواری و روایات فضایل القرآن سوره ها را دسته بندی کرده اند. یک دسته از این سوره ها حوامیم است که به آل به حم، الحوامیمات و ذوات حم نیز نامبردار است و شامل هفت سوره مومن، فصلت، شوری، زخوف، دخان، جاثیه، و احقاف است. بررسی القاب این سوره ها در فرهنگ اسلامی نشان می دهد که گروهی با دادن القابی همچون (لباب القرآن) و (ثمره القران) معتقدند که این سوره ها چکیده و عصاره قرآن هستند و گروهی نیز با دادن القابی چون (دیباج القرآن) و (عرائس القرآن) آنها را سوره هایی زیبا می دانند. ترتیب نزول این سوره ها را برخی مطابق چینش این سوره ها در مصحف و برخی عکس چینش مصحف میدانند. گروهی نیز به نزول پراکنده این سوره ها طی چندین سال معتقدند . بر آیند نظرات مختلف درباره زمان نزول این سوره ها سال های میانی مکی است. در این پژوهش پس از معرفی و اشاره به ویژگی تک تک سوره های حوامیم به زمینه نزول این سوره ها از خلال آیات آن پرداخته می شود و نشان داده می شود که اسباب و دوره نزول مشترک ، این سوره ها را به یک مجموعه تبدیل کرده است. سبک گفت و گو پیدایش دو گروه مومن و کافر، دعوت مسلمانان به صبر و نگاهی به آیات منسوخه در این سوره ها نشان می دهد که این سوره ها در آغاز رسالت همگانی نازل شده و در راستای آن تصحیح اندیشه ها درباره خداوند، معاد و قرآن کریم پیگیری می شود. این زمینه نزول تا ورود مومنات به یک شریعت جدید (دین اسلام) ادامه می یابد