آنچه انسانِ امروزی را رنج میدهد، احساس بی هدفی و بی معنایی در زندگی است. از آنجا که اعتقاد به خدا و صفات کمال او میتواند نقش بسیاری در معناداری زندگی داشته باشد، این نوشتار به بررسی نقش این اندیشه در معنابخشی به زندگی انسان موحد میپردازد. انسان باایمان به خدایی حکیم، به آفرینشی هدفمند معتقد شده و در پرتو آن از پوچی رهایی مییابد؛با ایمان به عدالت الهی، قوانین هستی را عادلانه دانسته، روح امیدواری در او دمیده میشود؛ با اعتقاد به عالم بودن خداوند، اجزای جهان را برخاسته از آگاهی و معنادار مییابد؛ در پرتو باور به خدایی توانا، شور و نشاط درونی اش با قدرتی ماورائی گره خواهد خورد؛ با اعتقاد به رحمت واسعه الهی، زندگی امیدوارانه و معناداری خواهد داشت و... . باورِ قلبی عمیق در بعد نظر وپایبندی به دستورات چنین خدایی میتواند زندگی را معنادار کند.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
معنای زندگی;ایمان به خدا;خداوند;صفات خدا;کلام شیعه;
تقسیم فرعی موضوعی
فعل خدا;عدل الهی;نسبت انسان و عالم;گناه;محب;مؤمن;الله;احساس پوچی و بی هدفی;حکمت خدا;امید;توّاب;ودود;رحمت الهی;کرامت انسان;یأس;نظام احسن;رفتار انسانی;