یکی از مهمترین مسائلی که همواره در فلسفه و کلام اسلامی مورد بحث و بررسی قرار میگیرد، نحوه صدور موجودات و مخلوقات از خداوند است. فلاسفه با اثبات قاعده الواحد بیان میدارند که صادر اول، تنها عقل اول است و باقی مخلوقات در نظام علّی و معلولی، با واسطه او به ترتیب ایجاد و خلق میشوند. این قاعده دارای دو رکن اساسی است: واحد حقیقی و سنخیت میان علت و معلول. مهمترین منتقد این قاعده، فخر رازی است که اعتراضات و انتقادات گستردهای نسبت به آن مطرح میکند. در پژوهش حاضر، نگارنده به بررسی و نقد دیدگاههای او در این زمینه میپردازد و بیان میدارد که اعتراضات فخر رازی ناشی از خلط و مغالطه میان معانی کلمه «واحد» و سنخیت میان علت و معلول است.
براهین قاعده الواحد;بساطت علت;صور طولی;فاعلیت بی واسطه خداوند;احکام وجودی;صدور کثرت از واحد;حقیقت ذات اضافه;ابن سینا;فاعلیت الهی;تجلی حق تعالی در عالم;وحدت;تعقل خداوند;وحدت حقه حقیقیه;وحدت و بساطت خداوند;صفات ثبوتی;واجب الوجود;قاعده الواحد;کثرت;