اين مقاله پس از بررسي وضعيت جمعيتي و اقتصادي دو کشور ايران و ترکيه، دستاورد تجاري همگرايي اقتصادي اين دو کشور را با يکديگر و در قالب شکل گيري بلوک منطقه آسياي جنوب غربي مورد توجه قرار مي دهد. در واقع، هدف اصلي مقاله، بررسي پتانسيل تجاري و تاثير آن بر ميزان افزايش تجارت دو جانبه بين دو کشور ايران و ترکيه است. بر اين اساس، مقاله به دنبال پاسخ به اين سوال است که: آيا همکاري هاي تجاري دو کشور ايران و ترکيه با يکديگر و با ساير اعضاي بلوک منطقه آسياي جنوب غربي مي تواند به افزايش تجارت دوجانبه آنها منجر شود؟ براي پاسخ به اين سوال، از مدل جاذبه تعميم يافته و براي تخمين آن از روش اقتصادسنجي رگرسيون چند متغيره با داده هاي تابلويي استفاده شده است. نتايج برآورد نشان مي دهد متغيرهاي مستقل درآمد سرانه و فاصله جغرافيايي بين آنها تا حد زيادي همکاري هاي اقتصادي بين ايران و ترکيه را توجيه مي کنند، که اين مي تواند زمينه ساز افزايش جريانات تجاري دوجانبه ميان دو کشور باشد. همچنين نتايج نشان مي دهد اين دو کشور نمي توانند با کشورهاي منطقه آسياي جنوب غربي همگرايي مثبتي داشته باشند.
قطعه
عنوان
مجله اقتصاد و توسعه منطقه اي (دانش و توسعه)
شماره جلد
، سال اول، شماره ۱
تاريخ نشر
، بهار و تابستان ۱۳۹۰
توصيف ظاهري
: ص. ۷۸-۹۵
اصطلاحهای موضوعی کنترل نشده
اصطلاح موضوعی
يکپارچگي تجاري
اصطلاح موضوعی
تجارت دوجانبه
اصطلاح موضوعی
مدل جاذبه تعميم يافته
اصطلاح موضوعی
داده هاي تابلويي
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )