اندیشهی معاصر مملو از بحثهای متنوع و گوناگون دربارهی «عصر جهانی» و «جهانی شدن ها» است. جهانی شدن به مثابه ی پدیده ای که سبب فشرده شدن روابط اجتماعی، فرهنگی و سیاسی شده است؛ روز به روز تعمیق و گسترش بیشتر می یابد. با این همه، هم زمان با چنین روند عام گرایی، وجهی از « خاص گرایی»ها در شکل نظریه های «بومی گرایانه» (نظریههای اصالت) مورد استقبال قرار گرفته است. نگارنده در نوشتار حاضر این فرضیه را به آزمون میگذارد که بومی گرایی از ابعاد مختلف معرفتی، سیاسی و تاریخی به تضادهای جدی در برابر جهانی شدن همچون ادامه مدرنیته برمیخورد. به این منظور پس از تشریح و تعریف اجمالی جهانی شدن و پیامدهای آن و طرح بحث درباره معنای « بومی گرایی» به چند پارادوکس موجود در نظریه ی مزبور به عنوان نشانه های تائید فرضیه اشاره می شود. رویکرد مقاله ی حاضر توصیفی تحلیلی است.
قطعه
عنوان
فصلنامه سياست
شماره جلد
، دوره ۴۱، شماره ۴
تاريخ نشر
، زمستان ۱۳۹۰
توصيف ظاهري
: ص. ۲۰۵-۲۲۴
اصطلاحهای موضوعی کنترل نشده
اصطلاح موضوعی
جهاني شدن
اصطلاح موضوعی
تجدد
اصطلاح موضوعی
بومي گرايي
اصطلاح موضوعی
معرفت شناسي
اصطلاح موضوعی
جهان سوم
اصطلاح موضوعی
اصالت
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )