یادداشتهای مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمایه های داخل اثر
متن يادداشت
کتابنامه: ص. ۲۴۳ - ۲۵۲؛ همچنین به صورت زیرنویس
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
علوم قرآن و حدیث
زمان اعطا مدرک
۹۲/۶/۲۷
امتياز متن
۱۹
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
از ارزشمندترین رهنمودهای قرآنی، همانا شیوۀ گفتار و رفتار با مخاطبان خویش، به ویژه با مخالفان است. در سنجشِ نسبتِ دشمنی مخالفانِ انبیا(ع) از منظر قرآن کریم، دشمنی یهود و مشرکان نسبت به انبیا(ع) و امّت اسلامی، از دشمنی ترسایان بیشتر است؛ امّا عداوتِ مطلق از آنِ منافقان است. بر اساس آن چه بیان گردید؛ میتوان مخالفین انبیا(ع) را در سه گروه جای داد: «منافق»، «یهود» و «مشرک». هر یک از این سه گروه خود، در سرسختی و دشمنی متفاوتند. به گونهای که آن دسته از منافقین، یهود و مشرکینی که به مقام و ثروتی نرسیدهاند؛ [گروهِ کم خطر] نسبت به آنانی که صاحب مقام و ثروتی هستند؛ [گروهِ پر خطر]؛ دشمنیِ کمتری در تعامل با انبیا(ع) دارند. خصوصیّت عامّ منافقین، «دو رویی و دو چهره گی» است و قرآن به آنها، نسبت کذب داده است. کذب منافقان در تعامل با آیات خداوند متعال، پیامبر و مؤمنان رخ می نماید. امّا از بارزترین ویژگیهای منافقان، تحتِ لوای دورویی و دو چهره گی شان، «فساد در لباس اصلاح» است. این فساد، در چهار عرصۀ اندیشه و با شبهه افکنی، عواطف و با ایجاد تفرقه، سیاست و با ایجاد سازمان موازی و جاسوسی، و اقتصاد و با نابودی حرث و نسل، بروز می نماید. در رویکردِ گفتاری و رفتاریِ پیامبر با منافق، آنچه بیش از همه به چشم میخورد «مدارا همراه با دوراندیشی» آن حضرت است. از جمله ویژگیهای عامِّ یهود، همانا حسگرایی، راحتطلبی و عهدشکنی است و از جمله ویژگیهای خاصِّ گروهِ پرخطراز آنان، همان فساد در عرصۀ اندیشه و امر به منکر و هتک حرمت رهبری و شبهه افکنی در حقانیّتِ رهبری، فساد در عرصۀ عواطف با تفرقه، فساد در عرصۀ سیاست با اتّحاد بر ضدِّ اسلام و فساد در عرصۀ اقتصاد و رباخواری می باشد. بیشترین منازعاتِ یهودیان در قرآنِ کریم، عمدتاً با حضرت موسی(ع) و پیامبر خاتم(ع) صورت پذیرفته است. رویکردِ گفتاریِ آن دو بزرگوار با یهودِ کم خطر، همانا «حکمِ منع از ساختن خدایی محسوس» و «درخواست بازگشت به درگاه الهی» است و رویکردِ گفتاری با یهودیانِ پر خطر با «اصلاح در عرصۀ اندیشه» و رویکرد رفتاری با یهودیانِ کم خطر همانا، «حذفِ بتِ محسوس» و «واگذاری به حال خود» و با یهودِ پر خطر به صورتِ «افشای فساد در عرصۀ اندیشه» با لعن و نفرین آمرانِ به منکر و لعن هتّاکان حرمت رهبری و « رفعِ فساد در عرصۀ عواطف، سیاست و اقتصاد» بر محورِ اعمال خشونت و جنگ مسلّحانه بود. ویژگی های عامِّ مشرک همان ادّعای ربوبیّتِ ربُّ الارباب، تحجّرگرایی، پندارگرایی و منفعتطلبی است و ویژگی خاصّی گروهِ پرخطر از آنان همان فساد در عرصۀ اندیشه با ادّعای رهبری بر مردم و ایجاد شبهات در حقّانیتِ رهبر و پیروانش، فساد در عرصۀ عواطف و با تفرقه، فساد در عرصۀ سیاست و با اتّحاد و همبستگی بر ضدّ اسلام و فساد در عرصۀ اقتصاد است. رویکردِ گفتاریِ پیامبران اولوا العزم(ع) با مشرکین کمخطر و پرخطر با احتجاج با مدّعیانِ ربوبیّتِ ربّالأرباب و مدّعیان رهبری بر مردم، رفعِ شبهات آنان بود.
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )