الحمد لله رب العالمین و بعد فیقول اخرج خلق الله محمد الفخری هذه رساله فی اثبات واجب الوجود بالذات و صفاته بالدلائل التی تقرر عندی قطعیتها و تحصیل العروج من حضیض التقلید الی اوج ذروه... .
متن يادداشت
... العلم التفصیلی فهی اربعه علی التفصیل المذکور و لما کان بحر العلم بحرآ عمیقآ لا ساحل له اقتصر ما ذکر و الحمد لله علی افضاله و الصلوه و السلام علی سیدنا محمد و آله.
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر
مشخصات ظاهری
نوع خط:
مشخصات ظاهری
نوع کاغذ:
مشخصات ظاهری
تزئینات جلد:
متن يادداشت
نسخ تحریری.
متن يادداشت
نخودی رنگ آهار مهره شده.
متن يادداشت
تیماج مشکی بدون مقوا.
یادداشتهای مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمایه های داخل اثر
متن يادداشت
خفری این رساله را نیز بر همان اساس رساله بالا و با اختلافاتی اندک نوشته است. این رساله دارای یک مقدمه، ۳ مقصد و یک خاتمه است بدین گونه:
متن يادداشت
مقدمه. در اصول و مبانی این باب دارای ۶ مطلب.
متن يادداشت
مقصد اول. در اثبات وجود واجب الوجود بالذات در این مقصد براهین وجود واجبرا دو دسته و در دو کرده فصل بیان داشته است.
متن يادداشت
فصل اول. براهین غیر متوقف بر ابطال دور و تسلسل.
متن يادداشت
فصل دوم. براهین متوقف بر ابطال آن دو. برای مسلک اول در فصل اول ۱۲ برهان (۱۲ طریق) در فصل دوم یک دلیل آورد و گوید: « این دلائل برای عوام است و براهین خواص و خاص الخاص در این مختصر نگنجند».
متن يادداشت
مقصد دوم. اثبات توحید. در این مقصد ده دلیل برای توحید آورده (مانند رساله سابق).
متن يادداشت
مقصد سوم. اثبات عالم باری تعالی و وی گوید در این باب دو مسلک است. مسلک عوام و مسلک خواص، نخست ۷ برهان مسلک عوام و سپس براهین مسلک خواص را برای اثبات علم باری نقل کرده است.
متن يادداشت
خاتمه. در نقل کلمات فلاسفه متقدم و متأخر و بسیار مبسوط است.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
فهرست ماخذ: مجلد سوم، صفحه ۲۵۲۳-۲۵۲۴
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
نک: ذریعه، ۱/ ۱۰۶؛ دانشگاه، ۳/ ۱۲۴-۱۲۸؛ طوس، ۴/ ۴ و ۵.
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
خفری در خاتمه این رساله از مثل افلاطونی و از تناسخ سخن گفته و از بوذاسف بدین گونه یاد کرده: «بوذاسف منجم تناسخی (یا) رئیس المنجمین الذی هم شیاطین الانس». وی از شفاء شیخ الرئیس، مطارحات صاحب اشراق، و بهمن یار و فارابی نیز یاد کرده است.
متن يادداشت
کاتب نام خود را فقط در ذیل رساله شرح اثبات الواجب (رساله ش ۱۱) نوشته و در کنار برخی از رساله های تفسیریه این دفتر حاشیه هایی با نشان «لمحرره» دیده می شود.