به شهد شکر و شکر خداوند/ زبان چون مغز بادام است در قند
متن يادداشت
نهال عیش و عمرش باد خرم/ نباشد بی می و معشوق یکدم
یادداشتهای مربوط به عنوان و پدیدآور
متن يادداشت
رمزی تخلص شاعری است کاشانی که معاصر مولف قصص الخاقان (تالیف در ۱۰۷۳-۱۰۷۷ق.) و نصرآبادی بوده و این هر دو مورخ در کتاب خویش به معرفی وی پرداخته و از اشعار او ابیاتی انتخاب و او را نیز ستودهاند، صاحب قصص نام او را هادی (نصرآبادی: محمدهادی) و پدرش را میرزا حبیب و نسبت او را منتهی به ابن بابویه قمی میداند و گوید اینک ابیات مدون او که سن شریفش از سی متجاوز است از دوازده هزار بیت بیشتر میباشد و دو مثنوی از وی به یادگار ماند، یکی به نام رمز الحقائق و دیگری رمز الریاحین نزدیک به چهار هزار بیت و نیز گوید آن دو را دیده است.
متن يادداشت
بنابر آنچه از قصص الخاقان استفاده شده تولد رمزی در ح ۱۰۴۰ق. بوده و از بیانات نصرآبادی معلوم شد که در هنگام تالیف تذکره وی (۱۰۸۱-۱۰۹۲ق.) در اصفهان زندگانی مینموده.
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر
مشخصات ظاهری
نوع خط:
مشخصات ظاهری
تزئینات نسخه:
مشخصات ظاهری
نوع کاغذ:
مشخصات ظاهری
تزئینات جلد:
متن يادداشت
نستعلیق خوب.
متن يادداشت
همه برگها با طلا جدولکشی شده است.
متن يادداشت
کشمیری.
متن يادداشت
نستعلیق خوب.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
ماخذ فهرست: مجلد دوم، صفحه ۱۵۳۲-۱۵۳۳.
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
در سفینه خوشگو و آتشکده آذر نیز مختصری درباره رمزی در ذیل شعرای کاشان (ص ۲۴۸) آورده شده است.
متن يادداشت
رمز الریاحین چنانکه از این منتخب آن به دست میآید در زمان شاه عباس ثانی انشا و بدین پادشاه تقدیم گردیده و گذشته از مثنوی شامل غزلیات و قطعههائی نیز میباشد. شاعر در این مثنوی وصف و مناظرهای از زبان گلها ترتیب داده که از نرگس شروع شده و به گل سرخ خاتمه یافته است. رمز الریاحین (از عبارات قصص الخاقان به دست میآید) چهار هزار بیت میباشد و این منتخب در حدود هفت صد و پنجاه بیت میباشد.
متن يادداشت
برای نشان دادن طرز فکر و قریحه شاعر، نمونهای از ابیات را در اینجا میآوریم:
متن يادداشت
گفتگوی زنبق سفید در مذمت گل یاس:
متن يادداشت
هنوز از یاس با گلها سخن بود/ سخن در پرده راز کهن بود
متن يادداشت
که زنبق را دماغ آشفته دیدم/ ازو این تازه دعوی میشنیدم
متن يادداشت
که ای کجرو بگو این لاف تا کی/ چنین خود بین و ناانصاف تا کی
متن يادداشت
تو در گلزار از بس ناتوانی/ همیشه بار دوش دیگرانی
متن يادداشت
کسی کان بار دوش دیگران است/ همیشه خار در چشم جهان است
متن يادداشت
عبث خود را کشی زین کو به بالا/ کنی خود را به چشم جمله رسوا
متن يادداشت
بدوش نونهالان زان برآئی/ که بر گلها نمائی خودنمایی
متن يادداشت
نباشد خودنمایی از تو زیبا/ که کردی از حقارت گاه پیدا
متن يادداشت
گفتگوی زنبق سفید در تعریف خویش:
متن يادداشت
مرا زیبنده باشد خودنمائی/ که دارد رنگ و بوی من رسائی
متن يادداشت
به گلزاری که حسنم رو نماید/ بهار از هر طرف شیدا برآید
بحمدالله که دائم روسفیدم/ در این گلزار با بخت سفیدم
متن يادداشت
چه من نازک تنی روشن سرشتی/ نباشد در کنار تازه کشتی
متن يادداشت
منم با دیده بیدار خفته/ دماغ از بوی یار خود شکفته
متن يادداشت
گریبان چاکیم از بهر آنست/ که در پیراهنم شوری نهان است
متن يادداشت
ز رعنائی چو نخل قامت تست/ صفا رخسارم از آب گهر شست
متن يادداشت
مرا خندیدن شیرین از آنست/ که دایم زعفرانم در دهان است
متن يادداشت
ز صهبای لطافت تر دماغم/ پر است از باده معنی ایاغم
متن يادداشت
کدامین گل شود با من برابر/ که دارم بوی خوش چون عنبر تر
متن يادداشت
این نسخه پیوسته «دیوان صالح تبریزی» است که در ذیل ش ۱۰۱۰/۱ معرفی گردید و بنا به تصریح در آخر آن در ۱۱۴۴ق. نگارش یافته و در حدود هفتصد و پنجاه بیت میباشد.