این نسخه بدون تاریخ و گویا در زمان مولف نوشته شده زیرا علاوه بر اینکه بر کنار برخی از صفحات حاشیههایی است از مولف با نشان «منه مد ظله العالی». قرائن خط و کاغذ نشان میدهد که عمر نسخه کم از ۲۰۰ سال نیست.
یادداشتهای کلی مربوط به اطلاعات توصیفی
آغاز، انجام، انجامه
1
آغاز، انجام، انجامه
2
متن يادداشت
الحمدلله رب العالمین قوله اما بعد حمد واجب الوجود لا یبعدان یقال فی ترک الموصوف ایماء لطیف الی آخر الحاشیه. یمکن توجیه هذه الحاشیه بوجوده. اذ یمکن ان یکون المراد بترک الموصوف ترکه مطلقا سواء کان مع ذکر الی آخر الحاشیه ادله ثلثه علی هذا المدعی ... .گ
متن يادداشت
... قال الشارح فالفعل الصادر عن الاجزاء ... هذا ناظر الی الاعتبار الاول من الاعتبارین الذین ذکرهما و یمکن ... بان یقال البروده مقارنه لمعلول السقمونیا الذی هو اسهال الصفراء فیثبت علیها بالعرض ... .
یادداشتهای مربوط به عنوان و پدیدآور
متن يادداشت
آقا حسین خوانساری دو حاشیه بر حواشی دوانی بر شرح قوشچی نوشته:
متن يادداشت
۱. یکی حاشیهای بزرگ که به نوشته میرزا عبدالله افندی سودمندترین و دقیق ترین حواشی شرح تجرید است و در ۱۵ ربیع الثانی ۱۰۶۴ق. از آن فارغ شده.
متن يادداشت
۲. حاشیهای دیگر که آن را ناتمام گذارده و (به نوشته ریاض العلماء) تنها بر اوائل شح تجرید و برخی دیگر از مواضع پراکنده آن است.
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر
مشخصات ظاهری
نوع خط:
مشخصات ظاهری
تزئینات نسخه:
مشخصات ظاهری
نوع کاغذ:
مشخصات ظاهری
تزئینات جلد:
متن يادداشت
نستعلیق.
متن يادداشت
صفحات نسخه بدون جدول است.
متن يادداشت
اصفهانی آهار مهره دار.
متن يادداشت
تیماجی قرمز.
یادداشتهای مربوط به نسخه موجود
خصوصیات نسخه موجود
1
متن يادداشت
پس از پایان نسخه دو صفحه مکرر نوشته و روی آن خط کشیدهاند و در کنار برگ آخر در آخر قسمتی که خط زدهاند صورت خط مولف دیده میشود که مشتمل بر است بر اینکه تاریخ فراغت از تالیف ۱۵ ربیع الاول ۱۰۶۴ق. است این صورت خط مصنف در ذیل بیشتر نسخههای این کتاب موجود است. (آستان قدس ص۷۳).
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
نک: ذریعه ۶/ ۶۸.
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
نک: ذریعه ۶/ ۶۸ و ۱۱۴؛ آستان قدس ۴/ ۷۸.
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
ماخذ فهرست: مجلد سوم، صفحه ۲۳۰۴-۲۳۰۶.
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
حاشیه بر حاشیه قدیم دوانی بر شرح تجرید قوشچی.
متن يادداشت
کتابی که در دست معرفی است حاشیهای است از آقا حسین خوانساری بر حاشیه قدیم دوانی و حواشی فاضل باغنوی بر حاشیه دوانی تا مقصد اول. از حاشیه جدید دوانی نیز نقل کرده است و مولف در ۱۰۶۴ق. از تالیف آن فراغت یافته.. این حاشیه از نظر تاریخ تالیف با حاشیه اول آقا حسین تطبیق میکند زیرا آقای شیخ آقا بزرگ که حاشیه بزرگ را در کتابخانه تقوی ٬ صدر و سبط حجه الاسلام شفتی دیده نوشتهاند تاریخ آن ۱۵ ربیع الثانی ۱۰۶۴ق. است (ذریعه ۶/ ۶۸) ولی سطر اول حاشیه بزرگ که در ذریعه نقل شده با کتاب حاضر تطبیق نمیکند بلکه با حاشیهای دیگر تطبیق میکند که در ذریعه در ضمن حاشیههای شروح تجرید (ذریعه ج۶، ص۱۱۴) آمده و صاحب ذریعه در صفحه مذکور اشاره نکردهاند که این حاشیه دوم است یا حاشیهای دیگر اما در ص۶۸ نوشتهاند حاشیه دوم متعلق به اوائل و برخی متفرقات تجرید است در صورتیکه کتاب حاضر با همان سطر شروع میشود به طور مرتب تا پایان مقصد اول است و در ۱۰۶۴ق. از آن فراغت یافته. و شاید اول نسخهای که صاحب ذریعه از حاشیه بزرگ دیدهاند افتاده بوده و به این دلیل با نسخه ما مطابق ندارد.
متن يادداشت
به هر حال اشتباهی مسلم که در ذریعه هست آن است که کتابی را که تاریخ فراغت از تالیف آن ۱۵ ربیع الثانی ۱۰۶۴ق. است و کتابی که با این سطر : «قوله لا یبعد ان یقال فی ترک الموصوف ایماء لطیف الی آخر الحاشیه» شروع میشود دو کتاب مختلف دانسته شده: نخستین را در جلد ۶ ص ۶۸ به عنوان حاشیه بر حاشیه شرح تجرید و به عنوان حاشیه بزرگ و نخستین خوانساری شناختهاند و دومین را در جلد ۶ ص ۱۱۴ به عنوان حاشیه بر شرح تجرید . اما در واقع این هر دو کتاب یکی است و همان کتابی که با سطر مذکور آغاز میگردد همان است که در تاریخ مذکور پایان یافته. در هر حال به نظر میرسد که کتاب حاضر که در ۱۰۶۴ق. پایان یافته حاشیه اول خوانساری باشد و تنها نکتهای که مانع حکم قطعی در این باب است مفهوم نوشته ریاض العلماء است. زیرا چنان نخست آقا حسین گوید: «وی حاشیهای دیگر نیز دارد که متعلق به اوائل و بعضی از مواضع شرح تجرید است.»
متن يادداشت
مفهوم این سخن آن است حاشیه نخستین خوانساری تمام بوده است و حال آنکه کتاب حاضر تمام نیست بلکه تا پایان مقصد اول است. در فهرست آستان قدس نیز نسخهای از این کتاب معرفی شده بدون اشاره به اینکه حاشیه اول است یا دوم. آقا جمال خوانساری در حاشیه خود بر حواشی خفری که چند نسخه از آن معرفی گردید از حاشیه پدر نقل بسیار کرده و بدان احالت داده است.