/ از: مصلحالدین (عبدالغفور) محمد بن صلاحالدین بن جلالالدین انصاری عبادی ملتوی سعدی لاری شیرازی مشهور به «مصلحالدین لاری»
وضعیت نشر و پخش و غیره
تاریخ نشرو بخش و غیره
، تاریخ کتابت: سدهی ۱۲ق.
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۴۶ (۹۲ب - ۱۳۷الف)، ۲۱ سطر.
یادداشتهای کلی مربوط به اطلاعات توصیفی
آغاز، انجام، انجامه
1
آغاز، انجام، انجامه
2
متن يادداشت
«بسمله، الحمدلله الذی جعل الصیغه سببا لمعرفه علوم العربیه و باعثه الی تقنن عبارات علوم الادبیه و سلما الی العلوم الکلامیه و الشرعیه ... و بعد فانی شرحت امثله الصیغه شرحا جامعا و التقطت فیه فواید لاتعد ... اعلم انه یلزم للطالب ان یعرف الکلمات الترکیه کما یعرف الکلمات العربیه و لا یجوز للطالب ترکهما و لا ترک بعضهما ... من اراد ان یعرف الامثله المختلفه و المطرده باللسان الترکی فلینظر الی هذا الشرح و رایت کثیرا من طلبه العلم لایعرف بالکلمات الترکیه و یظن ان الکلمات توجد فی لسان العرب فقط و لا توجد فی السنه الترکیه و هذا الظن فاسد و باطل ...».
متن يادداشت
«... الجواب نه فعلم من جوابه الشریف بین معنی فعل التعجب فرق یعنی فی معنی احدهما تعجب یردم اتدی و الاخر عجب یردم اتدی فاشکل علینا ان لفظه نه فی الاول و الثانی و النسخ اللتی راینا مختلفه، قال الفقیر الی رحمه ربه القدیر ... الحمدلله علی التمام و للرسول علیه افضل الصلوه و السلام؛ جمعه عبده[ه] الفقیر مصلح الدین؛ تمت».
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
کاتب و محل کتابت نامعلوم است.
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر
مشخصات ظاهری
نوع خط:
مشخصات ظاهری
تزئینات متن:
مشخصات ظاهری
نوع کاغذ:
متن يادداشت
نسخ.
متن يادداشت
عنوانها و نشانیها قرمز و مشکی؛ اندازه متن: ۸*۱۷سم.
متن يادداشت
فرنگی نخودی ضخیم.
یادداشتهای مربوط به نسخه موجود
خصوصیات نسخه موجود
2
متن يادداشت
این نسخه در حاشیه به ندرت تصحیح گردیده است.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
ماخذ فهرست: جلد ۲/۴۰، صفحه ۱۸۲ - ۱۸۳.
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
کتابی نسبتا مبسوط و ارزشمند به زبان عربی در بیان صیغهها و امثلهی مختلف زبان ترکی با لهجهی عثمانی است که همچون سبک، سیاق و باببندی معمول کتب نحوی و صرفی در ادبیات زبان عرب، در طی چند فصل نگارش یافته است؛ با بررسی عبارات پایانی اثر، به نظر میرسد شرح رسالهی امثله مختلفه باشد که دو نسخه از آن در کتابخانهی آیتالله مرعشی (ره) در قم به شمارههای «۶۶۳۹» و «۱۰۸۲۲» موجود است؛ باید دانست که گردآورندهی این اثر، در انجام نسخه، خود را «مصلحالدین» نامیده است؛ که با توجه به برخی آثار دیگر در این مجموعهی نفیس، به ظن قوی متاخم به یقین، بایستی وی همان مصلحالدین لاری بوده باشد که گویا به دلائل مذهبی، پس از به قدرت رسیدن صفویان شیعی در ایران در سالهای نخستین سدهی ۱۰ق به دربار عالی باب عثمانی رهسپار استانبول و به سلطان سلیمان قانونی (۹۲۶ - ۹۷۴ق) پناهنده گردید. وی در دیباجهی کتاب، از دانشجویانی که آگاهی چندانی از تصریف کلمات و صیغههای مختلف آن در زبان ترکی، ندارند، به شدت انتقاد نموده و آنان را برای مطالعهی بیشتر در آشنایی با زبان ترکی، ترغیب مینماید. وی در میان اثر خویش نیز (برگ ۱۱۰ب) دربارهی این شرح و سایر آثار مرتبط خود با اثر مورد بحث، سخن به میان آورده و مینویسد: «و ان اردت زیاده التفصیل فلینظر لشرحنا تطویل الاقوله فی شرح الامثله و قد شرحنا امثله الصیغه اولا فسمیناه تطویل الاقوله فی شرح الامثله ... لانه کان طویلا جدا ثم اختصرنا فصار قلیلا جدا و سمیناه تحصیل الاقوله ...»؛ علی رغم بررسی گستردهی راقم، از نسخه دستنویس این آثار عزیز الوجود و ارزنده، یعنی دو کتاب تطویل الاقوله فی شرح الامثله و دیگری تحصیل الاقوله فی شرح الامثله گزارشی در میان فهارس و منابع موجود، منتشر نشده است.
صحافی شده با
محل نشر
/ شیخالاسلام محمد بن مصطفی عیشی تیرهوی مشهور به «بستانزاده»