/ از: محمدابراهیم بن غیاثالدین منصور دشتکی شیرازی متخلص به «صفا»
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
: کاتب: صدرالدین بن نورعلی
تاریخ نشرو بخش و غیره
، تاریخ کتابت: سال ۱۲۶۷ق.
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۲ (۲ب - ۳ب) برگ، سطر چلیپا
ابعاد
؛خشتی.
يادداشت کلی
متن يادداشت
عنوان و نشانی ندارد.
یادداشتهای کلی مربوط به اطلاعات توصیفی
آغاز، انجام، انجامه
1
آغاز، انجام، انجامه
2
متن يادداشت
«ای مهر سپهر بیوفایی بر همزن رسم آشنایی، ای رهزن کاروان الفت ویران کن خانه محبت».
متن يادداشت
«بلند پایه امیری که نام خویشش ز راه مرتبه مفتاح هر در مغلق».
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
محل کتابت نامعلوم است.
متن يادداشت
اشعار در ۸ ستون (۴ چلیپا و ۴ فرد) به صورت متراکم کتابت گردیده است.
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر
مشخصات ظاهری
نوع خط:
مشخصات ظاهری
تزئینات متن:
مشخصات ظاهری
نوع کاغذ:
مشخصات ظاهری
تزئینات جلد:
متن يادداشت
شکسته نستعلیق تحریری (دو قلم).
متن يادداشت
اندازه متن: ۱۳*۲۰سم.
متن يادداشت
فرنگی نخودی.
متن يادداشت
میشن قهوهای بدون لایی.
یادداشتهای مربوط به نسخه موجود
خصوصیات نسخه موجود
1
متن يادداشت
پیش از آغاز اشعار مذکور، دو برگ (۱الف - ۲الف) فوائدی از جمله عوذات و ادعیه و طریق قرائت برخی اسمای حسنی، بیان طریق بر آورده شدن حاجات به روش شیخ مغربی و بهرهگیری از خواص آیه الکرسی؛ سه رباعی به فارسی از جمله: ای دوست بوصل تو رسیدن مشکل پا از سر کوی تو کشیدن مشکل، جان دادن مرگ باشد آسان آسان ایام فراق یار مشکل مشکل؛ که کاتب اشعار فوق، در ذیل آن، نام خود را آورده است.
یادداشت منشاء
تملک و سجع مهر
3
متن يادداشت
مهر بیضی «محمد بن حسین بن محمد ۱۳۱۰» که بر فراز آن آمده که کتاب از جناب مستطاب ... امانت است و نیز یک جدول در وفق دیده میشود.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
ماخذ فهرست: جلد ۲/۴۰، صفحه ۱۷۲ - ۱۷۴.
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
یک مثنوی عاشقانه همراه سوز و حسرت، که بر وزن لیلی و مجنون نظامی گنجوی سروده شده است و در نسخهی حاضر ۹۶ بیت آن آمده است و نیز در ادامه به خط دیگری یک قصیده در مدح حضرت مولی الموحدین امیرالمومنین علی علیه السلام است که به نظر میرسد آن نیز از او باشد. در الذریعه (ج۱۹، ص۹۱) مثنوی یاد شده از صفای دشتکی دانسته شده است، لیکن در فهرست نسخههای خطی فارسی (ج۳، صص۲۴۲۶ - ۲۴۲۷) بخشی از دیوان عارفی، که با توجه به تصریح تخلص «صفا» در میان و فراز بر اشعار، ظن متاخم به یقین این است که آن را از «صفا» بدانیم و این نظر را تقویت مینماید اینکه استاد منزوی در فهرست مذکور گوید: «در نمای نسخه آمده: دیوان عارفی، ولی سرودههایی از عاشق قصاب، طوطی و جز اینها نیز دارد»! که محتمل است اشعار «صفا» نیز، از جمله همین مثنوی، با اشعار «عارفی» مخلوط شده باشد. از این اثر در این کتابخانه چند نسخهی دیگر به شمارههای «۳/۱۳۶۹۵»، «۳۳/۱۴۱۸۲»، «۸/۱۴۳۰۹»، «۲۳/۱۴۲۵۳»، «۳/۱۴۱۷۸» و «۶/۱۳۹۵۰» موجود است. باید افزود که استاد منزوی نسخهی دیگری از این اثر را از کتابخانهی مرکزی دانشگاه تهران به شمارهی «۱/۴۳۴۱» گزارش نموده است؛ همو در جای دیگر نسخهای از سوز و گداز، میرزا صفا را که در کتابخانهی مرحوم مهدوی است، معرفی کرده و احتمال داده که این دو اثر یکی باشد که به هر تقدیر نیازمند تحقیق و بررسی بیشتری است.
صحافی شده در این جلد
محل نشر
/ ابوعبدالله بدرالدین محمد بن محمد بن عبدالله بن مالک طائی جیانی دمشقی نحوی مشهور به «ابن الناظم»
پديدآور
الدره المضیئه فی شرح الالفیه = شرح الفیه ابن مالک = شرح ابن المصنف = شرح الخلاصه فی النحو