عنوان

بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مشترک بر کاهش طلاق عاطفی زوجین

Number

۳۷۰۱پ

.Language of Text, Soundtrack etc

فارسی

Title Proper

بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مشترک بر کاهش طلاق عاطفی زوجین

General Material Designation

[پایان نامه]

Parallel Title Proper

The Effectiveness of Co-parenting Training on Couples' Emotional Divorce Reduction

First Statement of Responsibility

فاطمه پاکدامن

Name of Publisher, Distributor, etc.

علوم توان بخشی و سلامت اجتماعیUniversity of Social Walfare and Rehabilitation

Date of Publication, Distribution, etc.

۱۴۰۲

Specific Material Designation and Extent of Item

۸۶ص.

Text of Note

پیوست

Dissertation or thesis details and type of degree

19

Discipline of degree

12

Date of degree

۱۴۰۲/۱۰/۲۵

Text of Note

مقدمه: طلاق عاطفی یک مشکل خاموش و یکی از مهم¬ترین آسیب¬های زندگی بسیاری از زوجین است که منجر به نارضایتی زناشویی می¬شود. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مشترک بر کاهش طلاق عاطفی والدین انجام شد.روش: پژوهش حاضر به صورت نیمه تجربی و با دو گروه کنترل و آزمایش در شهر تهران و در سال 1402 انجام شد. 36 زوج از طریق فراخوان عمومی داوطلب شرکت در پژوهش شدند و به روش همسان سازی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش آموزش فرزندپروری مشترک را به صورت مجازی دریافت کردند و گروه کنترل نیز در لیست انتظار قرار گرفتند. پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن توسط مشارکت کنندگان پیش از مداخله، بلافاصله و یک ماه پس از خاتمه مداخله فرزندپروری مشترک تکمیل شد. به منظور بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مشترک، داده¬ها با نرم افزار SPSS23 و آزمون¬های تی مستقل و آنالیز کواریانس اندازه گیری¬های مکرر تحلیل شدند.یافته¬ها: مادران در بازه سنی 56-22 سال و پدران در بازه سنی 57-29 سال قرار داشتند. کمترین مدت ازدواج 5 سال و بیشترین مدت ازدواج 24 سال بود. تحصیلات بیشتر مادران کارشناسی و تحصیلات اکثر پدران فوق دیپلم و کمتر بود. اکثر مادران در هر دو گروه آزمایش و کنترل خانه¬دار و اکثر پدران در هر دو گروه شاغل و خویش فرما بودند. همه زوجین حداقل یک فرزند زیر 18 سال داشتند. نتایج نشان داد نمرات طلاق عاطفی مادران در گروه آزمایش کاهش و در گروه کنترل افزایش داشته¬است و تفاوت نمره پیش آزمون و پس آزمون اول در گروه کنترل و آزمایش تفاوت معناداری داشته است (۰۰۴/۰=P). همچنین نمره طلاق عاطفی پیش آزمون بر روی نمرات طلاق عاطفی پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی داری دارد (۰۵/۰>P) و مقدار اندازه اثر آن حدود 66 درصد است. نتیجه آزمون بونفرونی نیز نشان داد که در هر دو مرحله پس آزمون و پیگیری با کنترل نمره پیش آزمون، میانگین نمره طلاق عاطفی در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی داری دارد (۰۵/۰>P). بحث و نتیجه¬گیری: آموزش فرزندپروری مشترک بر کاهش طلاق عاطفی زوجین اثربخش است. پیشنهاد می¬شود این آموزش به عنوان بخشی از خدمات پیش از طلاق رسمی و در اوایل فرایند طلاق عاطفی به والدین ارائه شود.کلیدواژگان: فرزندپروری مشترک، طلاق عاطفی، زوجین

Text of Note

Emotional divorce is a silent problem and one of the most important traumas in the lives of many couples that leads to marital dissatisfaction. This study aimed to investigate the effectiveness of co-parenting education on parents' emotional divorce among Iranian adults.MethodsThis study was a quasi-experimental design with two groups (intervention and control groups) conducted in Tehran, in 1402. 36 eligible couples volunteered to participate in the research through a public call and were placed in two experimental and control groups by matching method. The experimental group received co-parenting education virtually and the control group was placed on the waiting list. All of the participants completed the Gottman Emotional Divorce Questionnaire before the intervention, immediately and one month after the end of the co-parenting intervention. To check the effectiveness of co-parenting intervention, the data were analyzed with SPSS23 software by using independent t-tests and analysis of covariance of repeated measurements.ResultsMothers were in the age range of 22-56 years and fathers were in the age range of 29-57 years. The minimum duration of marriage was 5 years and the maximum was 24 years. Most mothers' education was a bachelor's degree and Most fathers' education was lower than a bachelor's degree. Most of the mothers in both experimental and control groups were housewives and most of the fathers in both groups were self-employed. All couples had at least one child under the age of 18. The results showed that the emotional divorce scores of mothers decreased in the experimental group and increased in the control group, and the difference between the pre-test and post-test scores in the control and experimental groups was significantly different (P=0.004). Also, the pre-test score had a significant effect on the post-test and follow-up emotional divorce scores (P<0.05) and its effect size was about 66%. The result of the Bonferroni test also showed that in both the post-test and follow-up stages with the control of the pre-test score, the average score of emotional divorce in the intervention and control groups has a significant difference (P<0.05). ConclusionCo-parenting education is effective in reducing couples' emotional divorce. It is suggested that this education be offered to parents as a part of formal divorce services and at the beginning of the emotional divorce process.KeywordsCo-parenting; Emotional Divorce; Couple

طلاق عاطفی

Emotional Divorce

پاکدامن، فاطمه

Pakdaman, Fatemeh

معارف وند، معصومه

حسین زاده، سمانه

Country

ایران

Agency

دانشگاه علوم توان بخشی و سلامت اجتماعی

Date of Transaction

20240127

D

TF

279226

a

Y