عنوان

بررسی مرور زمان دعاوی ناشی از قراردادها در حقوق ایران و اسناد بین المللی

Number

‭۱۱۵۹۶پ‬

.Language of Text, Soundtrack etc

per

Title Proper

بررسی مرور زمان دعاوی ناشی از قراردادها در حقوق ایران و اسناد بین المللی

First Statement of Responsibility

/جلیل سلیم زاده

Name of Publisher, Distributor, etc.

: دانشکده حقوق و علوم اجتماعی

Specific Material Designation and Extent of Item

‮‭۱۷۰‬ص‬

Text of Note

چاپی

Dissertation or thesis details and type of degree

کارشناسی ارشد ‮‭MA)‬)

Discipline of degree

در رشته حقوق خصوصی

Date of degree

‮‭۱۳۹۲/۰۶/۲۵‬

Body granting the degree

تبریز

Text of Note

تعریف مرور زمان در امور مدنی، عبارت از گذشتن مدت زمانی است که پس از آن شخص مالک چیزی می گردد یا حقی ساقط می شود یا دعوایی در دادگاه شنیده نمی شود .مرور زمانی که در قانون آیین دادرسی مدنی سابق ایران پیش بینی شده بود از نوع مرور زمان عدم استماع دعوا به شمار می آمد، که در صورت ایراد خوانده دعوا، دادگاه از رسیدگی به دعوا خودداری می کرد و اگر خوانده ایراد نمی کرد دادگاه مکلف بود به دعوا رسیدگی کرده و حکم صادر نماید .با این حال در تاریخ ‮‭۲۷/۱۱/۶۱‬ از سوی شورای نگهبان قانون اساسی غیر شرعی اعلام شد .از طرف دیگر در قوانین مختلفی که مورد تأیید این شورا واقع شده است مواعد و مهلت هایی وجود دارد که از نظر ماهیت تفاوتی با مرور زمان ندارند و با انقضای آنها اصل حق مدعی، از جمله حق اقامه دعوا ساقط می شود همچنین مرور زمان در برخی قوانین مانند قانون بیمه و تجارت به قوت خود باقی است .از سوی دیگر، قاعده مرور زمان در اسناد بین المللی راجع به قراردادها) اصول حقوق قراردادهای اروپا، اصول قراردادهای تجاری بین المللی و کنوانسیون مرور زمان در بیع بین المللی کالا مصوب ‮‭۱۹۷۴‬ و اصلاحی ‮‭۱۹۸۰)‬ و حقوق کشورهای اسلامی، با در نظر گرفتن موارد شروع، انقطاع و تعلیق و ...مورد پذیرش واقع شده است .هدف از تدوین این پایان نامه، برجسته کردن ضرورت احیای باب مرور زمان مدنی در نظام حقوقی ایران می باشد که سعی شده است با مراجعه به کتب حقوقی و فقهی و دست یابی به نظرات حقوقدانان و بررسی مواد مختلف راجع به مرور زمان در اسناد بین المللی راجع به قراردادها، راهکاری برای قانونگذار در جهت تدوین مواد نو و مطابق با نیازهای روز ارائه شود

Text of Note

Limitation period is defined in civil measures as: spending the time at which the person owns something or looses a right or a claim is not heard at court. The time limitation predicted in Iranian former civil trial law is of not hearing claim type and in the case of defendant defence court will avoid claim consideration and if that does not object to the court was obliged to consider the claim and pronounce the sentence. This was considerd illegal on 61/11/27 from Guardian Council of Constitution. On the other hand in different laws approved by this council, there are times which are similar to that of limitation period in nature and through that time expiration the original right including right adduction of claimant is not aborted. More over limitation period will remain on its strength in some laws including: business and insurance law. On the other hand, limitation period in international instruments related to the contracts (Principles of European contracts law, principles of international commercial contracts and limitation period convention in international purchasing of goods approved on 1974 and revised on 1980) and Islamic countries law is accepted through considering shrine, interruption and suspension cases. The aim of this thesis is to emphasis civil limitation period reclamation necessity in Iranian Law system. It was tried to provid a solution for lawmaker in writing new articles according to daily needs, through referring to law and jurisprudential books, and achieving juistic comments and investigating different articles of limitation period in international instruments related to contracts

سلیم زاده، جلیل

شعاریان، ابراهیم، استاد راهنما

سکوتی، رضا، استاد مشاور

Public note

سیاه و سفید

نمایه‌سازی قبلی