ارزیابی و رتبهبندی پایداری محیط زیست در استانهای منتخب ایران :مقایسه روش AHP وTOPSIS
First Statement of Responsibility
/سیده اسراء مرعشی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
: اقتصاد، مدیریت و بازرگانی
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۹۴
Name of Manufacturer
، راشدی
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
اقتصاد گرایش توسعه اقتصادی و برنامهریزی
Date of degree
۱۳۹۴/۱۱/۱۳
Body granting the degree
تبریز
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
محیط زیست یکی از ارکان اصلی توسعه پایدار به شمار میآید .در همین راستا بررسی وضعیت پایداری محیط زیست از جمله مسائلی است که برای رسیدن به توسعه پایدار، استفاده از منابع در زمان حال و حفظ آنها برای نسلهای بعد بسیار حائز اهمیت است .به این منظور در مطالعه حاضر پایداری محیط زیست برخی از استانهای کشور با استفاده از دو روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و تاپسیس (TOPSIS) در سالهای ۱۳۸۵ و ۱۳۹۰ مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفته است .بر اساس نتایج حاصل از روش تحلیل سلسله مراتبی، پایدارترین و ناپایدارترین استانهای کشور در سال ۱۳۸۵ استانهای کرمانشاه و مرکزی و در سال ۱۳۹۰ استانهای آذربایجان شرقی و کرمان میباشند .در عین حال نتایج روش تاپسیس بیانگر این نکته است که در سال ۱۳۸۵ استانهای گلستان و اردبیل و در سال ۱۳۹۰ استانهای گلستان و کرمان به ترتیب پایدارترین و ناپایدارترین استانهای کشور بودهاند .نتایج بررسیها نشان میدهد با وجود اینکه هر دو روش تحلیل سلسله مراتبی و تاپسیس در اولویتبندی استانهای کشور روشهای مناسبی هستند، منتها نتایج روش تحلیل سلسله مراتبی از دقت و اطمینان بالاتری برخوردار بوده و این روش به عنوان روش مطلوب پیشنهاد میگردد
Text of Note
The environment is considered as a key element of sustainable development. Therefore, it is important to assess the environmental sustainability in order to achieve the goal of sustainable development, use of resources in the present and preserve those resources for the future generations. For this purpose, in this study the environmental sustainability of some of the Iranian provinces has been evaluated and compared using two methods of AHP and TOPSIS in the years of 2007 and 2012. Based on the results from AHP, the most stable and the least stable provinces in 2007 were Kermanshah and Markazi, while in the year 2012 East Azerbaijan and Kerman were the most and least stable provinces. Based on the TOPSIS results, in 2007, Golestan and Ardebil and in 2012 Golestan and Kerman were the most and the least stable provinces in Iran. The results show that even though both AHP and TOPSIS methods are appropriate at prioritizing provinces, but the results from the AHP are the preferred ones