پادشاهی ماد در تاریخ ایران بساتان کمتر شناخته شده و دانستههای ما از این دوره اندک است. مادها را میتوان نخستین نمایندگان فرهنگ و تمدن ایرانی به معنی اخص آن در شرق نزدیک به حساب آورد و هم اینان را باید زمینهساز بر پایی شاهنشاهی ایران در غرب آسیا دانست. آنان در کنار اقوام دیگر آریایی در هزاره اول پ م وارد ایران شدند و با بومیان درآمیختند. در قرن هفتم قدرت خود را تثبیت کردند و آثار معماری در محوطههای نوشیجان، باباجان و گودین بر جای گذاشتند. وضعیت دورههای گوناگون تاریخی ایران تا حدودی مشخص شده، ولی وضعیت ماد به ویژه در حدود سالهای ۵۵۰ - ۶۱۲ پ م مبهم مانده است. آشوریان از جمله پیشگامانی بودند که طی حملات خود به مناطق زاگرس مطالب جامعی در مورد مادها بیان کردند. منابع بابلی مربوط به ماد به حدود ۶۱۴ پ م مربوط میشود و در متون تاریخی به ویژه در آثار هردوت و مورخان معاصر همچون دیاکونف نیز اطلاعات مهمی آمده است. در کنار این پژوهشها باید به کاوشهای تپه نوشیجان، گودین و باباجان هم اشاره کرد که میتواند اغازی برای مطالعات جدید در این حوزه باشد.