دشت بیستونی با چمچمال، با مساحتی بالغ بر ۳۵ هزار هکتار، در شرق استان کرمانشاه قرار دارد. این دشت از شمال به کوه هجر، از غرب به کوههای نوژیوران و کمرزرد، از جنوب به کوه شیرز و از شرق به روستاهای محمودآباد و گاو گل علیا محدود میشود. عوامل متعددی همچون موقعیت ویژه جغرافیایی، قداس کوه بیستون مشهور به بغستان، نهرها و رودخانههای پر آب (گاوماسی آو و دینورآو) و قرار داشتن بر سر شاهراه تاریخی پیوند دهنده فلایت ایران و بینالنهرین باعث شکلگیری آثار تاریخی ارزشمند از دوره پارینه سنگی میانی تاکنون در این دشت شده است. کاوشهای سال ۱۹۴۹ کارلتون استانلی کوون در غار شکارچیان را میتوان سرآغاز کاوشهای باستان شناختی این دشت به حساب آورد. از این تاریخ هیئتهای باستانشناسی متعددی متشکل از گروههای داخلی و خارجی در این دشت مشغول فعالیت بوده و از این میان چهار هیئت بعد از انقلاب اسلامی دشت بیستون را در قالب طرحهای بررسی وشناسایی کرده و هیئتهای دیگر در قالب طرحهای کاوش، گمانه زنی و لایهنگاری آثار این دشت منحصر به فرد را کاویدهاند. نگارندگان بر آن هستند تا در این نوشتار ضمن بررسی پیشینه و تاریخچه کاوشها و بررسی های دشت بیستون، دستاوردهای هر کدام را نیز بیان کنند