کل گیری حکومت صفوی در ایران و مرکزیت یافتن تبریز در عصر شاه اسماعیل اول صفوی، تغییراتی در حوزههای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی به وجود آورد. اینکه وضعیت آذربایجان در این دوره چگونه بوده است. صرف نظر ازتحولات مثبت و محاسنی که حکومت صفوی در ایران داشته است باید اذعان کرد، دوره شاه اسماعیل اول و دیگر پادشاهان صفوی بر آذربایجان صدمات جبران ناپذیری داشته است، زیرا از سویی به علت تعصبات مذهبی بروز جنگ و ناامنی، خودسری قزلباش ها، حملات عثمانی و استیلای آنان بر منطقه، عدم حمایت پادشاهان صفوی در ابتدا ازعلما و ادبا، وضعیت وخیم معیشتی و از سوی دیگر حمایت ودعوت سلاطین آناتولی و هندوستان وعلاقه آنان به علما و دانشمندان، شعرا و سخنوران و انگیزه ثروت اندوزی در سرزمینهای دورتر از ایران برای صاحبان حرف، انتقال پایتخت از تبریز به اصفهان در عصر شاه عباس اول و از دست رفتن مرکزیت سیاسی آذربایجان، موجب شد، عده ایی از صاحبان علم، اندیشه وعمل آذربایجان را به قصد انجام فعالیت در عرصه های علمی ، هنری وفرهنگی در مناطق و سرزمینهایی غیر از آذربایجان شکوفا گشته و به بار نشیند، پژوهش حاضر قصد دارد با بررسی نمونههایی از مهاجرین به اصفهان و هندوستان بر اساس منابع موجودف میزان جلای وطن از آذربایجان را در دوره مذکور مشخص نموده و زمینههای فعالیت مهاجرین را در سرزمینهای مقصد بررسی نماید. .
UNIFORM TITLE
General Material Designation
بررسی علل مهاجرت و زمینه فعالیت آذربایجانی ها در اصفهان و هندوستان عصر صفوی (۷۰۹ - ۸۴۱۱ ه.ق)