دساتیر آسمانى کتابى جعلى منسوب به زرتشتیان است. این کتاب محصول فرقه آذرکیوانیه و ساخته مؤسس این فرقه یعنى آذر کیوان (۹۴۲ - ۱۰۲۷ق.) است. بنابر روایات دساتیر، نخستین پیامبر به نام " مه آباد" صد هزار سال پیش از "کیومرث" مى زیست و آخرین آنها یعنى ساسان پنجم به روزگار خسرو پرویز به پیامبرى رسیده است. هموست که درباره وى مى گویند چون در روزگار خسرو پرویز، مردم از عهده خواندن متن دساتیر و فهم مندرجات آن بر نمى آمدند، ساسان پنجم آخرین پیامبر از پیامبران شانزده گانه، به فرمان ایزد مأمور شد تا آن را به زبان پارسى سره ترجمه نموده و در اختیار مردمان گذارد. وى نیز چنین کرد و علاوه بر ترجمه، تفسیرى نیز بر آن نگاشت که اکنون هم متن و هم ترجمه و تفسیر آن به خط فارسى در دست است، و دستنویس حاضر نیز تنها شامل ترجمه و تفسیر دساتیر به زبان فارسى است. در آخر متن کتاب ـ قبل از بخش فرهنگ لغات ـ مقدمه ملافیروز آمده که در انتهاى آن در تاریخ ختم ترجمه و انجام آن ماده تاریخى به شعر سروده " صد و پنجاه و هشت و یکهزار = ۱۱۵۸) مى باشد. پس از متن کتاب، فرهنگ لغات آن آمده که با این عبارات شروع مى شود: «بسم الله الرحمن الرحیم ـ بنام ایزد بخشاینده بخشایشگر دستگیر مهربان ـ فرهنگ لغات کتاب مستطاب دساتیر ـ باب الف ممدوده، 11 ب به سکون باى ابجد نام یکى از عناصر اربعه به معنى آبرو و عزت و دولت و قدرت...»در سال ۱۱۹۲ هـ.ق، ملاکاوس از پارسیان هند به دلیل اختلافى که در میان پارسیان به خاطر تقویم روى داده بود و این یک ماه تفاوت در سال یزدگردى سبب پس و پیش کردن جشن ها و آیین هاى زرتشتیان شده بود، با پسرش ملافیروز به ایران رفت تا با زرتشتیان ایران درباره تقویمشان و حل این اختلاف مذاکره نماید. در آن زمان وى براى اولین بار در اصفهان دستنویس منحصر به فرد دساتیر را به دست آورده، با خود به هند برد.در آن هنگام که ملافیروز هنوز جوانى بیش نبود، پس از گذشت سال ها و با رنج بسیار دساتیر را در بمبئى به چاپ رسانید و در مقدمه آن تاریخ نشر کتاب را چنین آورده: بد صد و پنجاه و هشت و یکهزار *** سال کین گنج نهان شد آشکار منظور از 1158 سال یزدگردى است که معادل میلادى آن 1818 مى باشد. این دستنویس که به خط فارسى نوشته شده، هنوز در کتابخانه اى موسوم به ملافیروز در بمبئى موجود است.این کتاب مجموعه اى از الهامات است که به ادعاى نویسنده یا نویسندگان آن، از سوى خدا به شانزده پیامبر خود یا فرجیشور که یکى پس از دیگرى و در روزگاران مختلف به رسالت مى رسند، به زبان نامعلومى که هیچ پایه و اساسى ندارد ـ ولى به نام زبان آسمانى نامیده شده ـ براى هدایت مردم و رهنمون کردن ایشان به رستگارى نازل شده است.این شانزده پیغمبر (فرجیشور) که به دریافت سخنان آسمانى کامیاب شدند، عبارتند از: 1ـ مهاباد 2ـ جى افرام 3ـ شاى کلیو 4ـ یاسان 5ـ گلشاه 6ـ سیامک 7ـ هوشنگ 8ـ طهمورس 9ـ جمشید 10ـ فریدون 11ـ منوچهر 12ـ کیخسرو 13ـ زرتشت 14ـ سکندر 15ـ ساسان نخست 16ـ ساسان پنجم.نامه هاى آسمانى دساتیر داراى آیات یا فقرات متفاوتى است. هر چند بلندترین این نامه ها از لحاظ حجم مطلب، نامه شت وخشور زرتشت است، اما به لحاظ تعداد فقرات بزرگ ترین آنها نامه شت مهاباد است که 170 فقره دارد و کوچک ترین آن نامه سکندر با 16 فقره مى باشد. بقیه این نامه ها و تعداد فقرات آن بدین گونه است: جى افرام 88؛ شاى کلیو 80؛ یاسان 64؛ گلشاه 37؛ سیامک 50؛ هوشنگ 38؛ طهمورس 56؛ جمشید 93؛ فریدون 48؛ منوچهر 36؛ کیخسرو 28؛ زرتشت 164؛ سکندر 16؛ ساسان نخست 93؛ ساسان پنجم 42.