سنتز کوپلیمرهای دو قطعهای بلورین- بیشکل پلیاتیلنگلیکول-پلیاستایرن به روش پلیمریزاسیون رادیکالی کنترلشده و رشد تکبلورهای قطعهی بلورین به روش هستهگذاری خودبخود
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/سمیا آقبلاغی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
: پلیمر
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۹۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۵۶ ص
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی - الکترونیکی
INTERNAL BIBLIOGRAPHIES/INDEXES NOTE
Text of Note
کتابنامه در آخر پایان نامه
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
مهندسی پلیمر
Body granting the degree
دانشگاه صنعتی سهند
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
این پژوهش شامل دو بخش مجزا اما مرتبط به هم بود .در بخش اول، ابتدا سینتیک پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم با استفاده از دو نوع پلیاتیلنگلیکول با وزنهای مولکولی ۲۰۰۰ و ۵۰۰۰ و مد نظر قرار دادن اثر پارامتر زمان واکنش بر روی درصدتبدیل مونومر استایرن مورد بررسی قرار گرفت پس از آن کوپلیمرهای دو قطعهای بلورین- بیشکل پلیاتیلنگلیکول- پلیاستایرن با وزنهای مولکولی مناسب از پلیاستایرن با در نظر گرفتن محدودیتهای دمای ذوب قطعهی بلورین و دمای انتقال شیشهای قطعهی بیشکل سنتز و خالصسازی شدند .در بخش دوم کار، تکبلورهای قطعهی بلورین به روش هستهگذاری خودبخود رشد داده شدند .قطعات پلیاستایرنی به دلیل عدم امکان ورود به داخل ساختار لایهای بلورین پلیاتیلنگلیکول راه داده نمیشوند به صورت برسهایی بر روی تکبلور پیوند خورده و ساختار ساندویچی به وجود میآورند .این روش بهترین راه برای تهیهی برسهای پلیمری مطلوب با حداکثر امکان کنترل بر روی پارامترهای تأثیرگذار میباشد .در این پایاننامه مطالعات گستردهای از جمله تأثیر دمای هستهگذاری خودبخود بر روی اندازه و تعداد تکبلورها و همچنین ساختارهای چند لایه، تأثیر دمای تبلور بر روی ضخامت تکبلورها و همچنین چگالی پیوندخوردگی کاهش یافته، تأثیر ممانعت قطعهی بیشکل پلیاستایرن بر روی ضخامت تکبلورها و همچنین چگالی پیوند-خوردگی کاهشیافته، تأثیر دمای تبلور بر روی اشکال غالب تکبلورها و ... انجام شد .تصاویر مربوط به مورفولوژی، ضخامت، اندازه و تعداد متغیر با دمای تبلور، دمای هستهگذاری خودبخود، وزن مولکولی قطعههای بلورین و بیشکل از آزمونهای میکروسکوپ الکترونی عبوری، میکروسکوپ نیرویی اتمی و میکروسکوپ نوری به روشنی نتایج ارائه شده در بخشهای مختلف را تأیید می نمایند از جملهی این نتایج میتوان به مواردی چون افزایش ضخامت و در نتیجه افزایش چگالی پیوندخوردگی کاهشیافتهی پلیاستایرن بر روی زیرلایهی پلیاتیلنگلیکول با افزایش دمای تبلور، افزایش چگالی پیوندخوردگی کاهشیافته با افزایش وزن مولکولی قطعهی پلیاستایرن در کوپلیمر، افزایش اندازه و کاهش تعداد تکبلورها با نزدیک شدن به دمای بهینهی هستهگذاری خودبخود و ...اشاره نمود.