مقایسه یافتههای نیمه کمی هیدروپس اندولنف در MRI با علائم بالینی و تستهای عملکرد گوش داخلی مبتلایان به بیماری منیر
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
محمد شفیعی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۰
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۵۰ص.
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی
Discipline of degree
رادیولوژی
Date of degree
۱۴۰۰/۰۸/۱۲
Text preceding or following the note
۱۹.۷۵
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه و هدف: بیماری منیر نوعی اختلال گوش داخلی است که به طور کلی به هیدروپسهای اندولنفاتیک نسبت داده می شود. آزمایشات الکتروفیزیولوژیک و تکنیک های مختلف تصویربرداری برای بهبود تشخیص هیدروپس اندولنف ایجاد شده است. هدف از مطالعه ما مقایسه یافته های نیمه کمی هیدروپس اندولنف در MRI با علایم بالینی و تست های عملکرد گوش داخلی مبتلایان به بیماری منیر می باشد.روش کار: در یک مطالعه مقطعی، 19 بیمار (24 گوش) مبتلا به بیماری منیر در بیمارستان امام خمینی مورد بررسی قرار گرفتند. هیدروپس اندولنفاتیک در بیماران در MRI 3T به دنبال تزریق گادولینیوم بررسی و ارتباط آن با تست های عملکردی PTA بررسی کردید. ارزش تشخیص MRI در هیدروپس اندولنف به صورت مجزا و در ترکیب دوتایی با هیدروپس وستیبولار با بررسی حساسیت، اختصاصیت، ارزش اخباری مثبت (PPV) و ارزش اخباری منفی (NPV) تعیین گردید.یافته ها: بیماری منیر در 72.4 درصد (تعداد 14) یکطرفه (تعداد 6 گوش چپ و تعداد 8 گوش راست) و در 26.6 درصد (تعداد 5) دوطرفه بود. MRI دارای ارزش تشخیصی بالایی در هیدروپس اندولنف بیماران مبتلا به منیر بود. حساسیت، اختصاصیت، PPV و NPV به ترتیب در گرید 1 به بالا در هیدروپس وستیبولار 100 درصد، 92.3 درصد، 96 درصد، 100 درصد، در هیدروپس کوکلئار 79.2 درصد، 92.3 درصد، 95 درصد، 70.6 درصد و در عدم رویت وستیبولار اکوئه داکت 91.7 درصد، 69.2 درصد، 84.6 درصد، 81.8 درصد بود. حساسیت، اختصاصیت، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی در انهسمنت کوکلئار 58.3 درصد، 76.9 درصد، 82.4 درصد و 50 درصد تعیین شد. بیشترین ارزش تشخیصی MRI در هیدروپس اندولنف در گرید 1 به بالا بود و با افزایش گرید هیدروپس وستیبولار، هیدروپس کوکلئار، عدم رویت وستیبولار اکوئه داکت، حساسیت کاهش و اختصاصیت افزایش یافت. ترکیب گرید هیدروپس وستیبولار با هیدروپس کوکلئار، انهسمنت کوکلئار و عدم رویت وستیبولار اکوئه داکت نشان داد در گرید 1 به بالا، ترکیب (و) هیدروپس وستیبولار با عدم رویت وستیبولار اکوئه داکت ارزش تشخیصی را افزایش می دهد. رابطه هیدروپس وستیبولار و هیدروپس کوکلئار با افت شنوایی گوش داخلی سمت درگیر به منیر در PTA معنی دار بود و با افزایش گرید هیدروپس وستیبولار و هیدروپس کوکلئار میزان افت شنوایی به طور معنی داری افزایش یافت (به ترتیب 0.03=P و 0.0001>P).نتیجه گیری: هیدروپس وستیبولار و هیدروپس کوکلئار به راحتی در MRI قابل بررسی می باشند. MRI روش قابل اعتمادی با ارزش تشخیصی بالا برای تشخیص بیماری منیر باشد. ترکیب (و) هیدروپس وستیبولار با عدم رویت وستیبولار اکوئه داکت در گرید 1 به بالا ارزش تشخیصی MRI را افزایش می دهد. هیدروپس وستیبولار و هیدروپس کوکلئار همبستگی معنی داری با کاهش شنوایی در بیماران منیر قطعی دارد.