افزایش بیان miR-146a-5p و ژن اینترفرون گاما (IFNγ) در سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی و بررسی خانه گزینی این سلول ها در کبد موش
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
لیلا فتح بیاتی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۸
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۰۹ص.
Other Physical Details
جدول،نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی(PHD)
Discipline of degree
مهندسی بافت
Text preceding or following the note
۱۸
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی (MSC) به عنوان حاملی جهت انتقال مولکول های زیستی فعال، جهت اهداف درمانی، کانون توجه بسیاری از مطالعات واقع شده است. با توجه به وجود مشکلات عملی در ارتباط با کارایی و ایمنی شیوه های مرسوم انتقال ژن و microRNA، در این مطالعه تصمیم گرفته ایم تا سرنوشت MSC ها را به عنوان حامل، در بافت کبد موش جهت طراحی درمان های مبتنی بر سلول به منظور درمان فیبروز کبد بررسی نمائیم. پس از کلونینگ و ترنسفکشن کانستراکت لنتی ویروسی بیان کننده miR-146a-5p و ژن اینترفرون گاما در سلول های Lenti-X- 293T، پارتیکل های ویروسی تولید شده جهت ترنسداکشن سلول های مشتق از پلاسنتای انسان ( HP-MSCs) مورد استفاده قرار گرفتند. جهت بررسی انگرفتمنت سلول های HP-MSCs نرمال در کبد، این سلول ها از طریق مسیرهای داخل کبدی و داخل صفاقی، به موش های نژاد BALB/c پیوند گردیدند. سپس، DNA استخراج شده از ارگان های مختلف موش در فواصل زمانی 24 ساعت و 28 روز پس از پیوند زنوگرفت به وسیله تکنیک PCR جهت آشکار سازی سکانس GAPDH ویژه انسان مورد آنالیز قرار گرفت. همچنین، هیدروژل آلژیناتی حاوی HP-MSC ها، با استفاده از محلول CaCl2 کراس لینگ گردید. سپس، خصوصیات مورفولوژیکی و مکانیکی اسفر های آلژیناتی با استفاده از تصویر برداری میکروسکوپ الکترونی روبشی و تستهای تخریب پذیری و تورم تعیین گردید. آنالیز RT-qPCR تایید کننده افزایش موفقیت آمیز بیان ژن اینترفرون گاما در سلولهای ترنسداکت شده HP-MSC و همچنین بیان miR-146a به صورت اندوژنز در سلول های نرمال HP-MSC بود. همچنین، سلول های HP-MSC کپسوله و نرمال که در فواصل زمانی از پیش تعیین شده، از طریق مسیر های متفاوت به موش های سالم نژاد BALB/c تزریق شده بودند، در هیچ کدام از ارگان ها مشاهده نشدند. با توجه به افزایش بیان ژن IFNγ در سلول های ترنسداکت شده و یا بیان miR-146a-5p به صورت اندوژنز در سلول های HP-MSC نرمال و همچنین، نتایج منفی در ارتباط با انگرفتمنت سلول ها در بافت کبد، مطالعه حاضر پیشنهاد می نماید که به منظور درمان فیبروز کبد، می توان از اگزوزوم ها جهت انتقال microRNA یا ژن، به جای تزریق سلول استفاده نمود.